Çok değerli büyüğümüz,

Soğuk bir kış günü küçük bir kız çocuğu sokağın köşesine oturmuş yiyecek, para ya da alabileceği herhangi bir şey için dileniyordu. Üzerinde yırtık–pırtık giysiler vardı,yüzü gözü kir içinde, perişan bir haldeydi.

Kız dilenirken  iyi görünümlü bir adam geçti. Kızı fark etmişti, ama belli etmemek için dönüp ikinci kez bakmadı. Rahat ve sıcak evine geldiğinde çok güzel hazırlanmış bir akşam sofrası onu bekliyordu. Fakat az sonra düşünceleri tekrar o fakir kıza takılıverdi. Duyguları bir şeylere itiraz ediyordu. Sonra kolay yolu tercih etti ve böyle durumların var olmasına izin verdiği için itirazlarını Allah’a yöneltti. “Böyle bir şeyin olmasına nasıl müsaade ediyorsun? Neden o küçük kıza yardım için bir şeyler yapmıyorsun Allah’ım?” diye yakındı içinden. Sonra vicdanın derinliklerinden gelen bir ses işitti:  “Belki de Allah bir şey yaptı,benim o kızı görmemi sağladı.Ben ve benim gibiler yardım etseydi,o kız daha iyi durumda  olabilirdi .”

Her zaman yapacağımız bir iyilik vardır. Yarın iyilik yapmak için çok geç olabilir.

En içten dileklerimle sevgi ve saygılarımı sunarım.

Turkuaz

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :