Saygıdeğer büyüğüm, canım Sabri Baba'cığım,

Her zaman ki gibi yazılarınızı okuyor, sesinizdeki yaşamın güzelliklerini hep hisseden o engin deneyim edep ve bilgelikten tınıları içime çekmeye devam ediyorum. Allah size uzun ömürler, bize de sizinle çok zaman beraber olma fırsatı versin.

Efendim,size bu yazıyı neden mi yazıyorum? Çünkü içimden geldi.Çünkü uzun süredir hissetmediğim hayat coşkusunu ve inancı hissediyorum ve bunu ancak siz anlayabilirsiniz.

Bir kaç yıl öncesine dek nasıl da hayatın güzelliklerine şaştığımı, yüzümde bir gülümsemeyle ve ardımda bir müzik çalarcasına sokaklarda yürüdüğümü, kimseye nefret duymadan sevecenlikle yaklaştığımı,beklentisizce insanları sevdiğimi düşünüyorum şimdi. Bir süre önce hayatımda hiç beklemediğim üzüntülü olaylar yaşadım,sevdiklerimi çok üzdüm,kendim de 1 yıl içinde yıprandım. Ancak zaman geçtikçe donuklaşmış ruhumdan, robotlaşmış duygularımdan, körelmiş inancımdan yeniden doğuyor gibiyim şimdi. Size bu zorlu dönemde bana karanlık bir tünelin sonundaki ışık olduğunuz için minnettarım. Şimdi yine arkasında müzik çalan küçük kızım ben. Kendi yeşilçam filminin yıldızı... Kendi doğrularıyla kişiliğini parçalatmadan yaşayan. Ruhum yıkanıyor, 1 yıl içinde biriktirdiği bütün kirlerden arınıyor, Allah'a şükürler olsun. Öyle rahat ki içim kızmıyorum bile beni üzenlere. Herkesi Allah'a havale ettim. Şimdi sadece şaşırıyorum. Bencil, para mevki kişisel ün beğenilme takdir ve her ne ise putlaştırdıkları bir şeylerin peşinden koşan insanlar, siz, yeşermekte olan bir dalın boynunu kırarcasına zalimce ezmekten hiç içi acımayan bu insanlar... Onlar da masum birer bebekti bir zamanlar. Yoksa değiller miydi? Kötülük biraz da genetik mi geliyor, yoksa tamamen öğreniliyor mu?

Gece saat 03.00 Nöbetteyim. Bebekler uyuyor. Ben onları bekliyorum. 'Ben buradayken rahatça uyuyun' diyorum. 'Birinize bir şey olsa hemen duyarım.'Ama kimbilir büyüyünce nasıl bireyler olacaksınız? Annesi süt şisesini hemşire hanıma pis bir çöp yığınına bakarcasına aşağılayıcı bakışlarla uzatan bebeğe bakıyorum örneğin, annesiyle kalantor babası her gün geliyor.'Hocam 'diyor 'Bizim çocuğa iyi bak,mecburi hizmette senin de bize işin düşer'Yapış yapış bir yılışıklıkla söylüyor bunu yüzünde alaycı bir ifade.. Oysa ben senin çocuğuna masum ve bana muhtaç bir insan yavrusu olduğu için bakıyorum yalnız. Ailesini düşünüp bebeğe yeniden bakıyorum. Herşeyden habersiz masum uyuyor. İçindeki iyiliği mi yoksa kötülüğü mü yeşertecek ana babasından habersiz... Haydi onlardan kaçırdı içindeki çocuksu iyiliği bir şekilde sizin de hep dediğiniz gibi okul giriyor işin içine, medya giriyor, çevre toplum derken.. O masum mışıl mışıl uyuyan bebek ahlaki doğrulardan uzak modern bir vahşi oluyor. Diğer insanları ezerek duygularının dümdüz edilmesiyle beslenen bir yamyam.. Sonra kazara içini herkesten saklamış saf bir çocuksa hedefi. Vay halinize. İşte o zaman yaşama sevincinin dönmesi 1 yıl alıyor efendim.

Saat 04.00, Bebeklere bakıyorum. İnsanoğlunun en saf haline. Kendimi korumak için bakıyorum onlara. Pencerelerden güneş doğuyor, kızıllar maviler, lacivert ve turuncular, yaşamın tüm renkleri..Uzaktan renkleri yırtarak bir ezan sesi geliyor. Ezan sesi saf uykularında dönen bebek mırıltılarına karışıyor. Hayat ne güzel, hatta hissetmek gecenin verdiği bacaklarımdaki sızıyı. Hissettiğime göre demek ki bacaklarım var, demek ki bacaklarım hareket edebiliyor tam olarak ki yorulmuşlar, demek ki sinirlerim mükemmelen çalışıyor ki ağrıyı duyabiliyorum. Çok şükür..Her şey için. Ve tabii sizin de varlığınız bana kendimi yeniden bulurken yardımcı olduğunuz için. Saygılarımla ellerinizden öpüyorum efendim.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :