Sayın Hülya,

12 Haziran 2006 tarihli mailinizi aldım. Çok hassas bir konuya değinmişsiniz. Nedense hiç erkek arkadaşınızla olan anlaşmazlıklara değinmiyor, hep ailesinden onların iyiliklerinden, güzelliklerinden bahsediyorsunuz. İyi ama biz eşimiz olacak kimsenin ailesiyle evlenmeyeceğiz ki. Yıllar süren bir arkadaşlıkta bir türlü ortak noktalar bulup güzel, medeni, efendice bir ilişkiyi yakalayamadıktan sonra birtakım zanlarla, rüyalarla yola çıkmak ne dereceye kadar gerçekçi olur? Ben sizi tanıdığımdan beri bu ilişki sürüyor. Ama bir türlü ortak paydalarda bir araya gelinmiyor. Kabahat sizin veya karşı tarafın veya her iki tarafın da olabilir. Orası önemli değil. Ama bence önemli olan, bunca zaman sonra hala ihtilafların, sürtüşmelerin, kırgınlıkların, dargınlıkların sürüp gitmesi.

Efendim, çok zor bir zamanda yaşıyoruz. Hayat hergün hepimize yeni yeni meseleler, sorunlar getiriyor. Evlilik öyle hiç de sandığımız gibi canım cicim, al gülüm ver gülüm olayı değil. Her evliliğin, istisnasız her evliliğin getirdiği birtakım problemler de var. Hele günümüzde. Bu problemler ancak elele vererek, aklın ışığında, sevginin, saygının, dostluğun ışığında çözülebilir. Yoksa taraflardan birinin ailesiyle, şapır şupur öpüşmekle mesele halledilmez.

Shakespeare "Venedik Taciri" isimli eserinde "duygunuzla düşüncenizin arasına esat sokmayınız" der. Mesele ancak olaylara sükunetle, önyargılardan uzak, objektif bir gözle bakarak halledilebilir. Şöyle bir sıralama yapabiliriz:

1-Arada ihtilaf konusu olan, müşterek bir anlaşmaya varılamayan hususlar nelerdir?
2-Bu durumlar hangi taraftan kaynaklanıyor?
3-Bunların çözümü mümkün müdür?
4-Bu çözüm için getirilen öneriler nelerdir?
5-Şunu iyi bilelim ki, bana göre "evlilikte keramet vardır" sözü sadece bir sözden ibarettir. Meseleler çözüme ulşamadan kurulan evlilikler ıstırap içinde devam eder, çoğu zaman çok tatsız şekillerde biter.

Ben öteden beri ne pahasına olursa olsun, ille de evlilik fikrine karşıyım. Bir ilişki ya insanca, efendice, medenice devam etmeli(ki bu ister evlilik, ister dostluk, arkadaşlık bağı olsun)veyahut rezili çıkmadan efendice bitmeli. Cahit Sıtkı Tarancı bir şiirinde "Sevmek devam eden en güzel huyum" diyor. Bir insanın kendine ve karşı tarafa yapacağı en büyük kötülük ve ihanet, temiz başlayan bir sevgiyi yozlaştırmaktır. Düşünün ki, ben bir insanı ölesiye seviyorum. Hayatta onun için yapamayacağım maddi, manevi hiç bir fedakarlık yok. Ama karşı taraf buna inanmıyor. Benim her sözümi, her hareketimi şüpheyle karşılıyor. Sorarım size bu ilişkiyi devam ettirmenin bir anlamı kalır mı? Ben olsam şöyle yaparım. O büyük, o temiz sevgiyi içime atar, kalbimin derinliklerine gömer, sessizce, köşeme çekilirim. Kİm ne derse desin ben sevginin en büyük değer olduğuna, en büyük güzellik olduğuna bütün kalbimle inanıyorum. Nerde sevgi, orda Allah. Sevgi olmadan istediği kadar ibadet etsin bir insan Allah'a ulaşacağına inanmıyorum. Büyük Yunus, "Aşk gelicek cümle eksikler biter" diyor. Siz koca bir tencere nefis bir aşure yapıyorsunuz. Bir sinek geliyor, içine düşüyor ve eriyip kayboluyor. Bu durumda onu yiyebilir misiniz?

Bu nedenlerle lütfen olaya olabildiği kadar tarafsız, objektif bir açıdan bakın ve kararınızı ona göre verin. Mecellede "zan ile yakîn hasıl olmaz" deniliyor. Evliliğe en güzel, en temiz, en nezih duygularla girelim, öyle girelim ki, ölüm bile o birliği, beraberliği bozamasın. Rana Hanım 14 Şubat'ta vefat etti, ama yine değil hergün, her an ben onunla beraberim. Her gece onu rüyamda görüyorum. Ben evliliği böyle düşündüm, böyle yaşadım ve halen de yaşıyorum. İşte o zaman evliliğin bir anlamı, bir güzelliği, bir kutsallığı oluyor. Onun dışında çevremizdeki evlilik müsveddeleri için söylenecek sözü sizlere bırakıyor, ben saygıyla, edeple başımı önüme eğiyorum.

Söyleyeceklerim şimdilik bu kadar. İnşallah sizi kıracak, incitecek bir harekette bulunmamışımdır. En iyisini Allah bilir. Hüküm Allah'ındır.

Selam, sevgi ve saygıların hiç bitmeyecek olanı ile...

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :