Sayın Can,

26.4.2008 tarihli mailinizi aldım.

Sevgili yavrum, kendini özlettirdin. Epeydir mail gelmiyordu. Biliyor musun acaba, site mensupları içinde senin maillerini bekleyen birçok kimse var.

Güzel yavrum, genel olarak bir insan konuşurken onun sözünü kesmek çok ayıp, çok çirkin bir durumdur. Derhal saygısız sıfatını alır. Bu, kendini beğenmişlikten doğan çirkin bir durumdur. Böyle kimseler çevrelerinde sevilmezler, saygı görmezler, istenmezler. Dinlemek başlı başına bir güzelliktir. Japonlar bir insanın meziyetlerini sayarken “Çok güzel dinlemesini biliyor” derler. Dinlemek, öyle bir incelik ister ki biz sadece karşımızdaki insanı dinlemekle yetinmeyelim. Aynı zamanda onun söylemediklerini, söyleyemediklerini de anlamaya çalışalım. Bazı insanlar çeşitli nedenlerle bir türlü bazı duygularını, bazı düşüncelerini açıklayamazlar. O zaman onun bu durumunu da anlamak, olgunluğun, zarafetin, inceliğin güzel bir örneğidir. Kur’an-ı Kerim, “Oku” diye başlıyor. Mesnevi “Dinle” diye başlıyor. Hiçbir kitap “Konuş” diye başlamıyor. Hayatı dinlemek, tabiatı dinlemek, güzellikleri dinlemek ayrı bir kültür ve çaba ister.

Hayatta öyle durumlar vardır ki bazan insanlar saçma sapan, abuk sabuk konuşmaya başlarlar. O zaman onları dinlememekte hayır vardır. O zaman onların sözünü kesmek ve konuşmanın akışını değiştirmek güzellik olur. Biz, kimsenin zırvalarını dinlemeye de mecbur değiliz.

Sevgili Can, gözlerinden öpüyor, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :