Merhaba Sabri Bey amcam,

Nasıl bir yazı olsa da sizin inceliğinize zarifliğinize huzur dolu konuşmanıza uygun olabilsin. Lise arkadaşlarımdan biri (1997-2000) pekte mülayim biri olmayan babasının sizin sohpetlerinizi huzur bulmak için dinlediğini söyledi. Ki bu baba pek de sizin orda anlattıklarınızla alakası olmayan biriydi. Hep aklımın bir köşesindeydiniz. Nasip bugüneymiş size ulaşabilme günü. Kalbimin de beynimin de derinliklerinde sizin gibi çok güzel insanlar var ama bir de kocaman bir nefsim var. Ve acizlik... Varım, elimle beynimle ayağımla hücrelerimle atomaltı parçacıklarımla varım... Başkasının gördüğü rüya değilim,,, Varlığımın kendisinin kaynağı tesadüfi olmasını istemiyorum bir, olmayacağına da inanmıyorum beni bir yaratan var... Varlığımı bana hissettirecek kadar beni seven yaratanın varlığına bilmeme hissetmeme rağmen neden ola layık bir kul olamıyorum? Neden ibadetlerim eksik, hayatım günahlarla dolu... Neden islami kesimde herkes en iyisinin kendisi olduğunu söylüyor. Oysa toprak olmamız lazım... Ben toprak olmaya çalışıyorum ama ibadetler eksik... Rabbim beni seviyor çünkü hala kendisini hatırlatıyor. Ona öncelikle sonsuz şükür, sonra mağfiret dileği bu duyguları yaşıyorum ama ibadet yok? İçi dışı bir Sabri bey amcam kendinize iyi bakın? Saygılarımla.

***

Merhaba

Yazılarınız gerçekten konuşmanız gibi ince latif.

Ben kendimce şöyle derim "yok olmak yerine cehennemde varolmayı tercih ederim" yaşamanın daha doğrusu varolmanın olağanüstülüğünü anlatabilmek için.

Ben acaba yanılıyormuyum beynim bunu söylüyor fakat bu yaşanamayacak bir düşüncemi. böyle birşey düşünebilen hissedebilen bir benim gibi yaratılışına uygun olmayan bir hayat yaşayabilir mi?

Ya bi de aklıma gelmişken sorayım ben müslümanların mutlu olabilme ihtimalini düşünemiyorum.

Her tarafta acı var dünyada. Açlık çeken Afrika, Asya halkları mı desem çarpık hayat yaşayan müslüman ülkeleri mi, Amerika gibi bir ülkenin ben yaparım ama sen yapamazsın demesine rağmen onunla dost olan İslam ülkelerimi....

Ya keşke size hizmete ederek yaşayan biri olsam.

Ama Rabbim beni niye seviyor benim görevim ne olacak benim insanlık için ne yapmam gerekiyor.

Ben kendimi ancak idare ediyorum hem maddi hem manevi (manevi idare ediyor muyum belli değil)...

Saygılarımla.

Önce bildiklerimi yaşamam gerekiyor galiba.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :