Çarşamba Sohbetleri (13 02 2002)

Mana aleminin kanunlarına riayet edilerek, her mertebeye erişilir. Bu kurallar nedir? Bir insanın tekamülünde dış şartlarvda gerekli, iç şartlarda gerekli. Bahar çiçeklerinin açması için, dış ortamda saygı, sevgi, zarafet, güzellik, edep, haya, incelik olması lazım.  İç şartlar ise; İnsan, kesin olarak yönünü belirleyecek. Bir insan hem şeytanla hem melekle dost olamaz. Hem namaz kılacağım, oruç tutacağım, hem de teklif gelince rüşvet yiyeceğim. Bu olmaz. Rızkı helalinden yemek birinci şart. İslam yoluna giren bir insan haram yiyemez, hırsızlık yapamaz, rüşvet alamaz. Her an tetikte, dikkatli ve uyanık olacağız nefsimize uymamak için. Edepli olacağız, herkese karşı, tek istisna olmadan bütün bitkilere ve eşyaya karşı... Giderken masaya çarparsak dönüp özür dileyeceğiz. Kelama dikkat edeceğiz. Kimseyi kırmamaya, incitmemeye çalışacağız.... İslami edebe uygun davranmaya çalışacağız. İslami edep başka hiç bir yaşama üslubunda yok. Herkesten fazla saygıyı eşimize gösterelim. Mütevazı olalım.

”Miskin Yunus, sen seni bir adam mı sanırsın.

Halini miktarını bil, derlerse ne dersin?”

Tasarruflu yaşamak gerekiyor. Bir kap yemek yiyelim. Mümkün olduğu kadar insanlarla dialog içinde olalım. Ayrımcılık yok. O müslüman, bu değil, o onu tutuyor, bu tutmuyor...  Herkes, bu bir sarhoş da olabilir, bizim nazarımızda Efendi Hazretleridir.

Herkesle iyi bir dialog içinde olalım. Kimseyle münakaşa etmeyelim. İslamda münakaşa yasaktır. Herkesle tatlı, yumuşak bir diyalog içinde olalım. Annemizle, babamızla, komşularımızla, çocuklarımızla, eşimizle...  Bu şartlar yerine getirilirse, evliya olmayacak insan yoktur. Bunu ancak, Allah'a, Kur-an'a aşık olanlar yapabilir.”

"Hoca, talebe ilişkilerinde, karşılıklı sevgi, saygı şarttır. Hoca, talebesini sevecek. Talebe de hocasını sevecek, saygı gösterecek. Talebenin bir hatasını hocası işlemiş gibi madden ve manen sorumlu oluyor. Öyle hocalar var ki... talebesinin işlediği hatadan hastalanıyor. Hatta ölenler var. Manevi hayatta bazı şeyleri işitmeye ve görmeye mesafeler engel olmuyor..."

"Birine söz verdiğimizde, Allah'a söz vermiş gibi davranalım. Randevularımızda son derece dikkatli olalım. Kimseyi bekletmeyelim. Bir Hadis-i Şerif;

"Zamana sövmeyiniz, Zaman, Allah'ın kendisidir.”

der. Zaman kavramını boş zamanlarınızda düşünürseniz insan akla hayale gelmedik noktalara gelebilir.”

"Her an bir güzelliği yakalamak üzere hazır olmalıyız. Bazen öyle güzel bir söz işitiriz ki...  Her an yanımızda kağıt kalem bulunduralım. Duyduğumuz güzel sözleri not edelim.”

Söyleyene bakma, söyletene bak"

"Dolmuşta, otobüste, trende, vapurda, tv seyrederken, her an yepyeni bir fikre, harikulade güzel bir söze rastlayabiliriz. An kavramı son derece önemli...  Dalgın olunca, güzellikleri kaçırıyoruz. Mahrum kalıyoruz. Bütün kainat kitap... Üç tane kitap var. 1. Kur-an'ı Kerim, 2. Kainat kitabı, 3. Diğer kitaplar... Asıl okumak hayatı okumak, insanları okumak...  Diğer kitaplar , kainat kitabını okumak için birer vesiledir. İnsan var 20.000 kitap okumuş. Hayatı anlamamış. İnsan var okuma yazması yok. Ama hayatı okumuş. İnsanları okumuş. Kalem, kağıt olayı çok boyutlu birşey. Bize düşen, yanımızda kağıt, kalem bulundurup, güzel bir söz işittiğimizde, onu not etmek, hem de kainat kitabını okumak. Bilgi yönüyle, estetik yönüyle, düşünce yönüyle okumaya çalışmak..."

“Bütün mesele mutluluğu, güzelliği kendi içimizde yakalayabilmektir. Biz bakmasını bilirsek çok şey okuruz. Her zerreden zikreden Allah'tır. Kitaplar güzel ama kitapta kalmayalım. Mühim olan bu mübarek toplantılara hayatın içinden yakaladığımız güzellikleri getirmek..." 

"Kitap bir merdivendir..."

"Cümle yerde Hak nazır, göz gerektir göresi...  O göze sahip olmak önemli...  Japonlar, bahar çiçekleri yeni açtığı zaman, sabaha kadar o ağacın yanında ibadet ederlermiş, zikir yaparlarmış. Her yerde güzellik var. Mühim olan güzellik avcısı olabilmek. Yazın ayrı, kışın ayrı, ilkbaharda ayrı, sonbaharda ayrı güzellik var. Güzellik kainatın altın anahtarıdır. O anahtarla gönül kapılarını açın..."  

"Birbirimize kırılmak, darılmak için bahaneler arıyoruz. Kafaların içi pırıl pırıl olmadıkça, mücadeleden, kavgadan uzak kalmıyacağız. Yarına çıkacağımız belli değil. Madem ki misafiriz bu dünyada..."

"Peygamberimiz (s.a.v) gece yatarken, şöyle dua eder:

”Allahım beni bir an bile, nefsimle başbaşa bırakma".

Her durumda nefis, insanı fıtri yolundan ayırıp, nefsin bataklığında süründürmeye mahkum ediyor. Mümkün mertebe sabır, şükür, kanaat, tevazu zırhına bürünmek gerekiyor. 

Ben namaz kıldım ama, acaba kabul edildi mi? Daima kontrolü elde tutmak gerekiyor. Aksi halde nefis bizi sürükler. Nefsin kışkırtıcılığından, Allah'a sığınmak lazım. Bazı insanların meşgalesi, dedikodu. Onlarla olunca da çok dikkatli olalım. Dedikoduya fırsat vermeyelim. Kontrolü elde tutalım. Bunu yapamazsak, nefsimizin elinde oyuncak oluruz. Allah cümlemizi şeytanın oyunlarından kurtarsın.”

"Çile çekmeden tekamül etmek, olgunlaşmak mümkün değil. Çile çekmeden mana iklimlerinde kanat açmak olmuyor. Çile çekmeyen insan iyi bir hamal bile olamaz. Tekamülün, olgunluğun yolu çile çekmektir.”

"Herşey mümkün hayatta...  Ama yeter ki, aşkla isteyelim, kelleyi koyalım. Bir insan kafasına birşey koysun, onu yapar. Edison, elektriği bulmak için ikiyüz bin deney yapmış. Öldüğü zaman, yastığının altında, Kur-an'ı Kerim bulmuşlar ve Nur Suresinin arasında bir cetvel varmış. Elektriği bulana kadar her gece Nur Suresini okumuş.”

"İnsan ruhu çok hassas... Birini eleştireceğimiz zaman, o eleştiri yaptığımız insanın da sevgisini, saygısını kazanalım. O kadar yumuşak tavırla, jestlerle, ses tonuyla ve o kadar ince, zarif hareketlerle yapalım ki... karşımızdaki irkilsin. Hal diliyle,  ben hata yapmışım desin. Müdafaa mekanizmasını harekete geçirmeden uyarı yapılmalı.”

SABRİ TANDOĞAN

Efendim Allah cümlemize , tertemiz, saf gönlünüzden dökülen, inci kıymetinde Hak sözlerinizi yaşamayı nasip eder inşallah... 

Hürmetle ellerinizden öper, selam, sevgi ve saygılar sunarım, size ve cümle dostlara... 

GÖNÜL DOSTU

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :