Merhaba Sabri amca;

Kaç gündür size yazamıyorum ama hep aklımdaydınız. Perşembe sabahı anneannemi kaybettik; birkaç gündür hiç keyfim yoktu. Sürekli ağlamak geliyordu içimden ve ağlıyordum! Neden öyle oldum anlamadım! Annem ve teyzem de toparlanmaya çalışıyorlar. Annem pek belli etmese de ben anlıyorum; her gün anneanneme gittiği için büyük bir boşluk hissediyor. Teyzem de onunla yaşadığı için o da büyük bir boşlukta. Annemin üzüldüğünü görmek beni çok etkiliyor. Kolay değil tabii! İnsanın annesinin yerini kim tutabilir ki! Allah sabır versin; inşallah çabuk toparlansınlar. Vefattan bir gece önce ikibuçukta hastanedeydik anneannemin yanında; gözünü açmıştı, konuşmuştu benimle; öpücük göndermişti bana; ama çok nefes darlığı vardı; gece iki buçukta ayrılmıştık yanından; birbuçuk saat sonra da vefat etmiş anneannem . Kaç gündür ara ara hep ağlamak geliyordu içimden; hep size yazmak istedim yazamadım. Bugün bilgisayarın karşısına oturdum; eşimle birlikte tüm yazıları okuduk sitedeki birkaçgündür okuyamadığım. Ara ara bazı yazıları okurken yine gözlerim doldu. Ama içim huzurla doldu yazıları okuduktan sonra. Çok şükür daha iyiyim şuan. Yarın işe gideceğim kısmetse; Allah'a çok şükür bir işim var!

Sevgi ve saygıyla ellerinizden öpüyorum.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :