Sayın Aslı Hanım,

19.5.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, olay sadece sizin kızınıza çağdaş insanlar gibi bakmanızdan ileri gelmiş. Para pul, elbise, araba iyi güzel ama yetmiyor. İnsanın asıl ihtiyacı sevilmek, ilgi görmek. Bakın ben 74 yaşındayım. Ama dört yaşındaki bir çocuk var benim de sevgiye ihtiyacım var. Çevremdeki bazı insanların ilgisizlikleri, kayıtsızlıkları beni fevkalede üzüyor. O bakımdan herşeyi bir yana bırakın, okumuş, okumamış, hiç önemli değil, kızınıza sımsıcak, tertemiz, bembeyaz bir sevgi gösterin. Onunla verdiklerinizi başa kakarcasına şunu da yaptık, bunu da yaptık diyerek konuşmayın. Bırakın yaptıklarınızı. Onunla sadece dost olun, arkadaş olun. Lütfen onun ruhunda açtığınız yarayı büsbütün deşmeyin. İnsanın asıl ihtiyacı sevmektir, sevilmektir. Bunu unutmayalım. Yeryüzündeki bütün varlıkların, insanların, hayvanların, bitkilerin, eşya ve cemadatın en büyük ihtiyacı sevilmektir, bunu unutmayın. Bilimsel araştırmalara göre sevilmeyen çocuklarda şahsiyet de tekamül edemiyor, güdük kalıyor, yarım kalıyor. Ümit Yaşar bir şiirinde

“Sen, sevildiğin için güzelsin bu kadar

Ben, sevilmediğimden böyle çirkinim”

der. Lütfen herşeyi bir yana bırakın, ona sıcak bir sevgi gösterin. Onu bağrınıza basın, sımsıkı sarın. Yavrum, benim, canım benim deyin. Göreceksiniz herşey değişecek. Her giriştiği işi birinci olarak bitirecek. Sevginin yanında herşey o kadar boş, o kadar anlamsız, o kadar saçma ki. Yunus Emre, bütün hayatı iki kelimede özetliyor

“Sev, sevil”

“Gelin tanış olalım,

İşi kolay kılalım

Sevelim, sevilelim

Dünya kimseye kalmaz”

Rana Hakka göçmüştü. Ben, yapayalnız kalmıştım. O günlerimde pencereme konan bir sinekten bile sevgi ve ilgi beklemiştim. Ah, demiştim, elime konsa da benimle arkadaşlık yapsa. Biraz konuşsak. İşte efendim, hayat bu. Çok rica ediyorum, Allah rızası için kızınıza ilgi gösterin. Bırakın şunu, bunu, onu sadece sevin. Daha çok sevin, daha çok sevin...

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :