Almanya daki bir anneye, 29.06.2006 tarihli mailinizi aldım.Gercekten son derece üzücü,ıstırap verici bir durum.Sizi anlıyorum.Fakat ortada 2.bir ilginç durum var.Eşinizin kendi kardeşine bile inanmayışı.Acaba bu şüphesinde ne dereceye kadar haklı? Acaba bu durum bir bahane olmasın.Dürüst, temiz, karakterli bir insanı hayatta en cok yıpratan yersiz,haksız şüphelerdir.Sizde lütfen eşinize karsı acık tavrınızı alın.Sonu nereye varırsa varır.Yuva yıkmanın vebali kainatın en büyük günahıdır.Yıkanlar düşünsün.Sizin yerinizde ben olsam ölümü bile göze alır gardımı alırım.İngilizlerin bir atasözü vardır "Kimse görmek istemeyen kadar kör değildir" derler.Ne yapalım birileri bizi anlamak istemiyorsa, bize itimat etmek istemiyorsa keyfi bilir.Hayatta yalvarmakla hiçbiryere varılmaz.Ben kainattaki herkesi seviyorum çünkü onları Allah yaratmış.Birileri beni sevmiyorsa, sevmek istemiyorsa, benim sevgimi görmemezliğe geliyorsa keyfi bilir.Bende sevgimi içime gömer,gardımı alırım.Değerli izleyicim benim görüşüm bu.Yanılıyorsam allah affetsin.Selam sevgi ve saygı ile...

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :