Sayın Suna Hanım,

29.5.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, anlattığın hikaye beni çok düşündürdü. Küçük kızının gösterdiği ruh asaleti ne kadar güzel. Yıllarca öncesinden çok sevdiğim bir genç insanın başından geçen bir olayı bana hatırlattı. Hande üniversitede okumaktadır. Okulun zili çalar, teneffüse çıkarlar. Hande herzamanki asil, kibar, ince, zarif haliyle okulun bahçesinde bir bankın üzerinde oturmaktdır. O sırada eline bir arı konar. Hande, hiç reaksiyon göstermez. Diğer eliyle arının sırtını çok zarif, çok ince bir şekilde yavaşça okşamaya başlar. Arı, çok duygulanır. O da ön ayağının ucuyla Hande’nin elini okşamaya başlar. Aralarındaki bu sevgi bağı zil çalana kadar devam eder. Hande arıya seslenir, müsadenle derse gideceğim. Haydi sana iyi günler. Arı, anlamış gibi birden havalanır. Uçar gider. Bu olayı Hande anlattığı zaman ağlamamak için kendimi zor tuttum. Şimdi senin mailini okuyunca birden hatırladım.

Kıymetli yavrum, hayat sevgiden ibaret. Karşılıklı olarak sevgi ve saygı içinde bir ilişkiyi ölene kadar götürenler ne güzel insanlardır. Allah onlardan razı olsun. Sayılarını artırsın.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :