Efendim,

Eski devirlerde, gencin biri işlediği suçdan dolayı halkın gözü önünde dayak atılarak cezalandırılıyormuş. Gencin her tarafı kan revan içinde olmasına rağmen genç bir kere bile sesini çıkarmıyormuş. Muhafızlar dayak atmaktan yorulurlar, dinlenmek için bir kenara çekilirler. Bu arada kalabalığın arasında meydanda olan Bişr -i Hafi hazretleri gence yaklaşıp, "Tahammülüne hayran kaldım" der. Genç: "Nasıl ağlayıp bağırabilirim ki, kalabalığın içinde sevdiğim kız var ve şu an beni görüyor" diye cevap verir.

Bunun üzerine Bişri Hafi buyurur ki : "İyi ama Allah seni her an görüyor. Onun edebini gözetmeyi hiç düşünmedin mi? Allah  yarın ahirette, "Fazlasını istemiyorum ey kulum, sadece o kız için gösterdiğin gayreti, sabrı , edebi, aşkı, benim dinim için, benim rızam için niye göstermedin?` derse ne cevap vereceksin?"

Bu söz üzerine genç öyle bir "Allah " der ki, kendinden geçer. O kadar kırbaca direnen vücut bu ilahi aşka, bu Rabbinden utanma duygusuna takat getiremez. Muhafızlar yanına koştuğunda çoktan can vermiştir...

Şimdi dünyada en çok sevdiğimiz insanı düşünelim.Eşimiz,çocuğumuz,anne babamız,sevdiğimiz her kimse...Eğer ahirette Allah : "Senden fazlasını istemiyorum kulum.Beni en çok sevdiğin insan kadar sevdin mi?Ona gösterdiğin gayreti, edebi, aşkı,benim için,benim dinim için gösterdin mi ?" diye sorarsa verceğimiz cevabı düşünelim.Sevmek kanıt ister.İnsan hep sevdiğini düşünür,hep onunla olmak ister,onun istediklerini yapmak ister.Allah "Ben hep seninleydim,sen kiminleydin?" diye sorarsa verceğimiz cevabı düşünelim.Üstelik Allah dünyadaki en güzel,en sevgili insandan sevilmeye çok daha fazla layık olduğu halde...

Selam ve hürmetlerimle

Süleyman

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :