Degerli büyüğüm,

Son günlerde yaşamış olduğum rahatsızlıklar, bana dostluğun, vefanın, arkadaslığın ne kadar önemli olduğunu bir kez daha gösterdi. Allah, herkesin yardımcısı olsun ve de zor günlerinde sevdiklerinin yanında olduğunu hissettirsin. Bugünlerde insan, o kadar caresiz, o kadar kendini yalnız hissediyor ki anlatamam. Iste, o caresiz gibi hissettiğinizde, "senin icin dua ediyoruz" diye acılan bir telefon, hastane kapısında aylardır görmediğiniz bir arkadasınız, size doktorlardan cok daha iyi geliyor.

Bu duygularla, sizlere müsaade ederseniz bir can arkadaslık hikayesi yazmak istedim.

Savasın en kanlı günlerinden biriydi, asker en iyi arkadasının az ileride kanlar icinde yere düstüğünü gördü.. Insanın basını, bir saniye siperden cıkaramayacağı gibi bir ates altındaydılar. Asker, teğmenine kostu hemen.

-Komutanım, bir kosu arkadasımı alıp geleyim mi?

-Delirdin mi? der, gibi baktı , teğmen.

-Gitmeye değmez oğlum,arkadasın delik desik olmus. Büyük ihtimalle ölmüstür bile.Kendi hayatını da tehlikeye atma sakın!

-Ama ,asker o kadar ısrar etti ki, teğmen izin vermek zorunda kaldı.

-Peki dene bakalım.

Asker, yoğun ates altında fırladı siperden ve mucize eseri, arkadasının yanına kadar gitti, yaralı arkadasını sırtlandığı gibi tasıdı. Birlikte siperin icine yuvarlandılar. -Teğmen, yaralıya bir göz attı ve nefes nefese bir kenara yıkılmıs askere döndü.

-Sana , hayatını tehlikeye atmaya değmez, dememis miydim? Arkadasın zaten ölmüs.

-Değdi,komutanım değdi.

-Nasıl değdi, arkadasın zaten ölmüs görmüyor musun?

-Gene de değdi komutanım, cünkü yanına vardığımda henüz yasıyordu ve onun son sözlerini duymak, dünyalara bedeldi benim icin. Ve, hıckırarak, arkadasının son sözlerini tekrarladı:

-"GELECEĞİNİ BİLİYORDUM !"

Değerli büyüğüm ve sevgili gönül dostları sizleri üzdüysem,bağıslayın. Bu vesileyle, önce siz kıymetli hocamın ellerinden hürmetle öpüyor,site mensuplarına saygılarımı, sevgilerimi sunuyor,sağlık ve mutluluk, huzur ve en önemlisi en yakın arkadasımız, dostumuz Yüce Rabb'imizden uzak olmamamızı niyaz ediyorum.

Ayla Belen.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :