Sevgili Babacigim, sizi hüzünlendirmek istemezdim, siz üzülürseniz ben daha cok üzülürüm. Kücüktüm, ufak bir kizdim. Ilkokul caglarimdi sanirim, evimizin karsi kösesine gelen apartmanin 1. katinda Osman Dede ve hanimi yasiyordu. Bizler kendilerini cok seviyorduk. Evimizin tam karsisinda cami vardi. Osman amca hergün camiye giderdi, bastonuna dayanarak. Osman Amca kapidan ciktimi annem " kizim kos Osman Dede camiye gidiyor, elinden tut, yardimci ol " der, beni hemen gönderirdi. Sevine sevine giderdim, Rahmetli Osman amca güler yüzlüydü, elinden tutar camiye kadar eslik ederdim. Rahmetli Hanimi da nur yüzlüydü. Nur icinde yatsinlar. Allah beni böyle bir hatira ile yetistiren annemden razi olsun. Hocam siz güller icinde bir gülsünüz. Size yazmamiza izin verdiginiz icin tesekkür ederim. Hürmetlerimle...

Suna Aciöz

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :