Sayın Suna Acıöz,

8.6.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, yazdığın anektod fevkalade ilginç. Nasıl bakmak başka görmek başkaysa, işitmekten işitmeye de fark var. Anlattığın husus benim her zaman işlediğim dikkat temasının ne güzel bir örneği. Valery, “Deha, dikkattir” diyordu. Bütün mesele her zerreye, her olaya dikkatle bakabilmek ve ondaki ince ayrıntıları görebilmek. Yıllar önceydi, bir gün Ankara’da, HacıBayram’da  bir kitabevinde ilginç bir olay oldu. Sık sık o kitabevine giderdim. Kitabevinin sahibi Osman Kaya, çok sevdiğim, saydığım bir kimse idi. Nur içinde yatsın. Allah’ın rahmeti üstüne olsun. Onu birkaç gün görmesem özlerdim. O kitabevine sık sık bir Alman mühendis gelir, tasavvuf kitapları alırdı. Bir gün yine bir kitap seçti. O sırada dükkanda bulunan bir zat, Alman mühendise döndü, “Sizi çok zaman burada görüyorum. Hep tasavvuf kitapları alıyorsunuz. Neden müslüman olmuyorsunuz? Dedi. Alamn mühendis o zata döndü, “Ben, İslamiyet denince Yunus gibi, Mevlana gibi bir müslüman olmayı anlıyorum. Ama onlar gibi müslüman olmaya gücüm yetmiyor. Sizin gibi havadan sudan müslüman olmaya da gerek duymuyorum.” O zat, bu çıkışa karşı cevap veremedi, sükut etti.

Ben resmi çok severim. Sık sık resim sergilerine giderim. Gördüğüm şu: İnsanların çoğu sergideki resimlere öyle bakıyorlar ki... Onların birşey görmelerine imkan var mı? Konuşarak, laubali bir şekilde, saygısızca tablolara bakıyorlar. Ama sadece bakıyorlar. Birşey görmüyorlar. Görmek, çok ince bir iş. Görmek, birşeylerin farkına varmak, bir güzelliği algılamak, bir gerçeği sezmek demek. Bu da insandan fevkalade bir dikkat istiyor...

Kıymetli yavrum, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyor, yeni maillerini bekliyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :