Selam , Sevgili Sabrı amcacığım size ve değerli okuyucularınızla bir konuyu paylaşmak istedim. Bağışlayın, konu benim düşük çenem. Evet çok konuşuyordum ve bundan rahatsız oluyordum. Fazla konuşmamak için direniyordum fakat çenemi tutsam dilim içerden oynuyordu Akşama kadar konuşsam yorulmuyordum ve "çok söz yalansız çok mal haramsız" sözü aklıma geldikçe de üzülüyordum Sözlerimde yalan olmasa da boş sözler yapıyordum akşama yaptığım espiriler ve boş konuşmalara çok pişman oluyordum. Ve kendi kendime Cihan artık çok konuşma az konuş desem de bir gün konuşmuyordum ertesi günü eski Cihan oluyordum Ve bir akşam derin derin bu üzücü halimi düşündüm ve dedim ki Cihan sen busun, sen konuşkansın. Fakat bunu nasıl iyi bir hale getirebileceğimi düşündüm ve dilimi zikretmeye davet ettim Ve zikre başladım, kendime bir zikir programı yaptım sabah başlayıp akşama kadar. Arkadaşlar bile Cihan Bey bir sıkıntınız mı var neden konuşmuyorsunuz diyorlar Yahu konuşacağımda içimden ettiğim zikirden fırsat bulamadığımı bilmiyorlar. Boş konuşmaya fırsat mı kaldı artık. Dilimin susturamayışımı bu yönde kullanıp, iyi ki çenem kuvvetli diyeceğimi aklımın ucundan bile geçirmemiştim Yani burada alınacak ders belki de bazı şeyler değişmiyor neyazık ki. Konuşkan konuşkandır, asabi asabidir. Önemli olan konuşkanın Allah'la konuşması, Allah'ı anması, asabinin asabiliğini mazlumları ezenin karşısında kullanması vesaire. Benim gibi çenesini tutsa dili içten oynayan ve buna çare bulamayan bir arkadaş varsa direk bir zikir programı yapmasını şiddetle tavsiye ederim hem faydasını görecek hem de boş söze vakit bulamayacaktır. Yok ben de öyle idim ama başka bir yolla düzelttim kendimi diyen arkadaşımız varsa. Aman o yolu öğretme bana :)) Rica ediyorum ben al miyim ben böyle iyiyim:))

Tam kurtulamadım esprilerimden diyorum, hepinize saygılarımı sunuyorum.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :