Sayın Pelin Üner,

16.6.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, ben buradayım demekle iş bitmiyor ki. Önemli olan varolduğunu hissedebilmek, duyabilmek, bir güzelliği yaşamak, bir aşkı yaşamak. Her gün kendi kendini aşmayı, her gün daha iyiye, daha güzele gitmeyi hayatının ilkesi haline getirebilmek. Güzellikler, yücelikler paylaşıldığı zaman daha da ihtişam kazanır. Madem ordasın da neden duygularını, tesbitlerini, düşüncelerini yazmıyorsun? Bir ağaç meyve veremedikçe neye yarar? O zaman büyükelçinin hanımı gibi olmaz mıyız? Hatırlayacaksın bir televizyon programında bir büyükelçinin hanımı yüzlerce çeşit yemek bildiğini söylemişti. Konuşmayı yapan televizyon spikeri sordu, makarna nasıl yapır dedi. Hanımefendi karardı, kekeledi, hiç mutfağa girmediğini söyledi. Biz de onun gibi olmayalım yavrum. Yaşamak demek her an büyük olana, yüce olana bir hamle yapmak demek. Lütfen, kollarımızı sıvayalım. Günlük hayatın dar çerçevesinden kurtulalım. Yahya Kemal,

“Gel, kurtar kendini varlığın dar hendesesinden

Yürü, hür maviliğin bittiği son hadde kadar”

der.

İşte böyle yavrum. Varolduğumuzu duyuralım. Güncele hapsolamayalım. Hayat güzel, çok güzel, inanılmayacak güzel. O güzellikleri yudum yudum içelim. Biz de onlara kendi çapımızda bir katkıda bulunalım. Bir şair

“Billah yaşamak, yerde sürünmeye değmez”

diyor. Yunus Emre

“Gelin tanış olalım,

İşi kolay kılalım

Sevelim, sevilelim

Dünya kimseye kalmaz”

diyor. Peki biz ne bekliyoruz?

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :