ÇARŞAMBA SOHBETLERİNDEN

Dinlemek başlı başına bir sanat. Hayatta herşey dinlemekle başlıyor. Yeni doğan bir bebek, dinleye dinleye konuşmayı öğreniyor. Kur-an'ı Kerim, "OKU" diye başlıyor. Peygamber Efendimiz (s.a.v.)  hep etrafını dinlemekle meşguldüler. Sık, sık Hira mağarasına çekilir, kendilerini ve etrafta olup bitenleri dinlerlerdi. Dinleme safhası bittikten sonra, Peygamberimiz konuşmaya, islamı yaymaya başladı.  Mesnevi'de "Dinle" diye başlıyor. Onun için bizim ilk etapta, dinlemesini öğrenmemiz gerekiyor. Kainatta yalnız insan değil; hayvan, eşya, ağaç, çiçekler, dağ, taş... Herşey konuşuyor. İşte biz insanların, dinleye dinleye onların dediğini öğrenmemiz gerekiyor. Cansız birşeyin dili olur mu? Diyeceksiniz... Tabi onların da dili var. Onlar da hal dili ile konuşurlar. Mesela bir salıncak kurmuş sallanıyorsunuz. Fakat, ip incelmiş, nerdeyse kopacak... Ama ip birden kopmuyor. Kopmadan evvel, değişik sesler çıkarıyor. Yıkılmak üzere olan bir binanın sesler, çıtırtılar çıkarması gibi. İş bu çıtırtıları dinleyip, onlardan bir mana çıkarabilmekte. Daima uyanık olmamız, kulaklarımızı dört açmamız ve aldığımız her sesi değerlendirmemiz lazım. O zaman hayat çok renkleniyor. Ve insan yavaş, yavaş kainat kitabını okumaya başlıyor.  Aynı zamanda, söylenen sözlere de çok dikkat etmemiz gerekiyor. Çünkü bizim inancımıza göre, halkın dilinden konuşan Hak'tır.  O zaman belki de Allah, o sözle bize hitap ediyordur. Onun için konuşan kim olursa olsun, söylenen söze çok dikkat etmemiz gerekiyor.

Onbeş yıl önce, Sakarya Caddesinden geçerken, bir dükkandan bir tezgahtar çıktı ve Allah adını zikredelim evvela. Dedi. Bu, belki kendi kendine mırıldanıyordur. Ama bana Allah'ın ikazı gibi geldi. Bu sebepten, bana zikre devam etmem bildiriliyordu.  Merkez Efendi'de, bir yerden geçerken, bir ses... "Arkana bak"... Dedi... Ben bu hitabı kendime farzettim... Ama ne demek istediğini anlayamadım. Sabri Bey'e sordum. O da bana "Aldığın yola bak demektir" dedi.  Demek ki , dinlediğimiz sözleri, doğru olarakta değerlendirmemiz çok mühim. Yoksa yanlış bir yorumla, yanlış bir yola da sapılabilir. Muhakkak hepimizin de başına gelmiştir. O an , saatinizi takmamışsınızdır... Öğrenmeniz de gerekir. O ara iki kişi yanınızdan geçer. Biri,  diğerine saati sorar ve siz de öğrenirsiniz. İşte Allah o şahsın dili ile, size saatin kaç olduğunu söyleyiverdi. Demek ki, büyük Allahımız hep bizimle beraber ve bizim müşkülümüzü hemen hallediveriyor. İş, bizim her an uyanık olup, en ufacık bir işareti bile değerlendirebilmek. İşte böyle insanlara, halk dilinde, "gönlü açık insan" diyorlar.  Dinlediğimiz her sözü, doğru olarak değerlendirmemiz gerekir. Yani her söyleneni de doğru kabul edip hareket etmemiz doğru olmaz. İlkin o sözleri aklın süzgecinden geçirmeli ve İslami prensiplere uyup uymadığına bakmalıyız. Eğer dinlediklerimiz, İslami prensiplere uygunsa, o sözlere göre hareket etmemizde hiç bir sakınca olmadığı gibi, böyle hareket etmemiz, bizi manen tekamül ettirir. Ve sonunda ölmeden evvel Allah'a kavuşturur.  Demek ki, hayat yolunda tekamül etmemiz için, dinlemesini iyi bilmemiz şart. Konuşanın diline bereket, dinleyenin bakışından gelir. Karşımızda, bir hazine gibi duran insanları tutuşturarak, onlardan istifade edebilmemiz için söylenenleri, can kulağıyla dinlemeliyiz. Gözlerimizi de böyle şahıslardan ayırmamamız gerekir.  

İnsan kendi kendini de dinlemelidir. Bence dinlemenin en önemli kısmıda budur. Çünkü insanın kendini dinlemesi demek, adeta içindeki benle konuşması demektir. Nasıl insanlar, birbirleri ile konuşarak, karşısındakini tanırlarsa, insan içindeki benle konuşarak, kendini dinleyerek, içindeki beni tanımış, bu sayede kendini bilmiş... Yani Allah'ı bulmuş olur.  

RANA TANDOĞAN (Aziz ruhuna Fatihalarla)

Saygılarımla...  GÖNÜL DOSTU

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :