Merhaba Sabri amca’cım;

Sabah işten izin alamadım, soramadım bile; çok arzu etmeme rağmen işe bir gün gelmemem ertesi gün normal çalışmamın 2 katına çıkması demek oluyor ve çok canım sıkılıyor ozaman da. Birazdan işten çıkacağım, saat 17.17; öğlen gibi Nermin Teyze’nin cep telefonundan aradığımda sesinizi duymak çok güzeldi. Size hep mail atıyorum ama telefonda bu ikinci kez sesinizi duyuşumdu, bu aklıma geldi. Daha önce de ilk kez 9 sene önce size telefon etmiştim. Bugün aradığımda bir anda o yumuşacık, tatlı sesinizle günüme ışık geldi. Kendiniz gibi sesiniz de ne kadar sakin, mutlu, huzurlu, huzur vericiydi. Sonra Nermin Teyze’yle konuştuk; akşam bulunduğunuz yere iş çıkışı gelmeyi arzu etmiştim; biraz evvel Nermin Teyze aradı; Piyer Loti’deymişsiniz; üzüldüm, çünkü oraya gelişim buradan iki saatimi alır diye düşündüm içimden, yedibuçuktan evvel oraya gelemem diye düşündüm, eşim evde olacaktı, dönüşüm zor olacaktı ve bugün sizi görmek kısmetimde yokmuş demek ki dedim kendi kendime telefonun diğer ucunda Nermin Teyze varken. Tüm bunları düşündükten sonra da Nermin Teyze’ye “ben gelemem herhalde” diyebildim sadece. Bugün pek iyi bir gün değildi; sıradan, yorucu bir iş günüydü herzamanki gibi. Bir gün daha böyle geçti.

Sevgi ve saygıyla ellerinizden öpüyorum. Allah’a emanet olun.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :