Sayın İlknur Hanım,

30.6.2008 tarihli mailinizi aldım.

1-) Kıymetli yavrum, birtakım taş ruhlu, taş kafalı insanlar hep firavunluk yapacak, bizi kıracak incitecek, biz de hep aşağıdan alıp eyvallah diyeceğiz öyle mi? Hayır. Yüz kere hayır, bin kere hayır. Herkes hayatta hak etiği muammeleyi görecek. İsim vermek istemiyorum, hani o firavun gibi insan var ya mesela o. Aramazsın, sormazsın, gidip gelmezsin. Gidersen ne olur? Sen, zamanla şahsiyetini kaybedersin. Çünkü o kız öyle firavun ruhlu bir insan ki ona insanca, İslamca yaklaşım onu büsbütün şımartır, büsbütün terbiyesizleştirir. Köşene çekileceksin, o seni arayana kadar hiçbir şekilde onu arayıp sormayacaksın. O kadar. Sevgi, saygı insan olana gösterilir. Ve hayatta bütün duygular karşılıklı olur. Allah bile karşılık bekliyor. Kudsi Hadiste buyruluyor: “Kulum bana bir adım yaklaşırsa, Ben ona on adım yaklaşırım”. Demek ki bu iş de karşılıklı. Tek taraflı sevgi olmaz. O bir ruh hastalığıdır. O, pis, iğrenç bir iştir. Muhatabımız isterse akrabamız, isterse evladımız olsun. Biz kimsenin kulu, kölesi değiliz. Adına dünya denilen şu misafirhanede herkes haddini bilecek, edebini bilecek, insanlığını bilecek. Bilmezse ne olur? O zaman Kur’an-Kerim’deki “Tebbet yeda ebi Lehebin ve tebb” “Elleri kurusun Ebu Lehebin” ayeti gelir. Hayat böyle yavrum. Ebu Lehep de hayvanlar gibi bağıra bağıra, namussuzca, şerefsizce can verdi. Kıyamete kadar da her gün yüzbinlerce müslüman ona “Elleri kurusun Ebu Leheb’in” diye beddua edecek. Hayat böyle yavrum. Biz melek değiliz, biz insanız. Evine gittiğimiz zaman bize en kaba, en çirkin muammeleyi yapan insanın kapısı bir daha çalınmaz. Eksik olsun böyle akraba. Böyle akrabanın canına tükürürsün olur biter.

2-) Dua edilecek insan var, beddua edilecek insan var. Bunları ayırmak lazım. Hayattaki bütün olayları bir genel formülle izaha kalkışmak bizi yanıltır. Ben şimdi kalkıp “Ebu Cehil için, Ebu Lehep için ve bütün İslam düşmanları, Allah düşmanları için dua edemem doğrusu. Lütfen hayatı genel formüllerle izahtan kaçın. Her olay, her insan nevi şahsına münhasırdır. Her kar yağışında yere düşen milyarlarca kar tanesi birbirinden ayrı, birbirinden farklıdır. Her biri ayrı ayrı vahdaniyeti gösterir. Aman dikkatli olalım. Genel formüllerden kaçınalım.

3-) Bizim dua ettiğimiz insanlarda eğer biraz incelik, hassasiyet, edep, zarafet varsa dualarımızı algılarlar. Ama ne yazık ki senin teyzenin kızı gibi bazı kimselerde sadece firavun ruhu var. Onlar hiçbir şekilde algılayamazlar. Çünkü onlar taş gibidirler.

4-) Direksiyonun başındaki bir şöför arabasını nereye sürerse o kimse oraya gider. Dualar da böyledir. Güzel dualar hayatımıza renk verir, ışık verir, güzellik verir. Bizim de iki dünyamız cennet olur.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :