Tekrar merhaba Sabri amca;

Mailinizi okudum, teşekkür ederim. Japonların şiirindeki “sensiz bir aleme ulaştın mı hiç” sözü gerçekten ne kadar düşündürücü. Japonlar çok güzel ve akıllı insanlar öyle değil mi? Bir de demişsiniz ki “bir tabloya bakarken, güzel bir müzik dinlerken, maneviyat güzeli bir insanla sohbet ederken içinde biz olmayacağız, ozaman hayat daha güzel olacak” diye. Bu dediğiniz aklıma bir soru getirdi. Diyelim ki karşımızdaki insan normal bir insan; maneviyat güzeli bir insan olup olmadığını bilmiyoruz; her gün çevremize birsürü insan çıkıyor; herhangi bir insana bakarken de içinde biz olmadan bakabilirsek ozaman ne görürüz? Yani çevremizde gördüğümüz her insana içimizdeki bizi çıkarıp bakarsak ozaman ne görürüz?

Saygı ve sevgiyle ellerinizden öpüyorum.