Merhaba Sabri amca;

Biraz evvel sitedeki mailleri okudum, dün gittiğiniz mevlidle ilgili yazınızı okudum, güzel vakit geçirmenize sevindim. Benim bu aralar yine çok yoğun işlerim. Kafamı kaldıramıyorum iki gündür. Bu hafta sonunda da, Pazartesi günü kısmetse tatile gideceğiz eşimle bir haftalığına Yunan Adalarına. Şimdiden onun heyecanı sardı içimi. İşlerden bayağı yoruldum, inşallah güzel dinleniriz. Geçtiğimiz haftasonu Cumartesi anneannem için dua okutulmuştu; hoca gelmişti eve. Bir şey okadar dikkatimi çekti, beni öyle duygulandırdı ki anlatmak istedim.  2,5 yaşındaki yeğenim dua boyunca benim kucağımdaydı, daha önce hiç duada bulunmamıştı. Oturdu kucağıma, herkese baktı, herkes başına eşarp örtmüş, o da bir eşarp istedi, aldı ve örttü başını. Sonra bekledi hoca ne yapacak diye. Dikkatle kucağımda onu seyretmeye başladı, sonra hoca duaya başladı. Masanın bir ucunda kucağımda o ve ben, diğer ucunda da hoca vardı; hoca duaya başlayınca yüzündeki ifade birden değişti, nasıl dikkatle onu seyrediyor; ürperdim bakışları karşısında, çok duygulandırdı beni. Bakışlarındaki anlamı anlatmak mümkün değil, herkesin görmesini isterdim. Ellerini koydu masaya, gözlerini dikti hocaya, hoca okurken onu gözlerinde hem şaşkınlık, hem duygusallık, hem üzüntülü, çok içlenmiş bir ifadeyle tüm dua boyunca hocanın gözlerinin içine, hareketlerine baktı, izledi. Bir ara gözleri kızardı, dolar gibi oldu. Onun o bakışlarındaki ifade, mana karşısında tutamadım kendimi ve gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Sabırla duanın sonuna kadar kucağımda oturdu ve gözleri hocada, dua bitimine kadar hiç kımıldamadan içli ve çok etkileyici bir bakışla hocayı seyretti ve dinledi. Çok duygulandım; ağladım ve ufacık, 2,5 yaşındaki bir çocuğun dua karşısındaki bu duruşunu anlatmak istedim.

Saygı ve sevgiyle ellerinizden öpüyorum.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :