Selamlar,

Uzun zamandır gönül sohbetlerini düzenli takip ettiğim halde hiç yazmadım. Her ne kadar yazılarımla katılmasam da yaşantıma doğru ve güzel şekilde yön vermeme yardımcı olan Sayın Sabri Bey ve katılımda bulunan herkes benim için vazgeçilmez birer dost oldunuz bunu öncelikle belirtmek isterim.

Bizler hayatımızı yaşarken bir çok hadise ile karşılaşıyoruz. Olaylar arasında bağlantılar kurmak ve bütünlük sağlamak yardım almayınca zor olabiliyor. Beni düşündüren konulardan biri yaşantımızda karşılaştığımız her durumda kullanacağımız irademiz. Genellikle ne kadar bilsekte nerede nasıl davranılacağını, yenilebiliyoruz duygularımıza. Belki de en büyük sınav anında doğru yaşamak adına uygulamaya çalıştığımız herşey uçup gidiyor elimizden. Hem de bir anda. Ancak, özellikle gönül sohbetlerinde üzerinde durulduğu gibi gidilecek yol belli. Işıklandırılmış, her şeyin doğru ve net olduğu nurlu yoldan gidip gitmemek birazda bizim elimizde. Seçimlerimiz ya huzur ve mutluluk veriyor ya da hemen ardından gelen pişmanlıklar yaşıyoruz. Umarım, ne olursa olsun doğru davranışı seçip uygulayabilme iradesine sahip, kararlı, sebatlı ve razı olanlardan oluruz.

Yazıma son verirken aşağıda tarafıma ulaşan kısa bir hikayeyi ekliyorum. Sayın Sabri Bey, her zaman güzel gülüşünüzün yüzünüzde olduğu sağlıklı günler diliyorum. Çok teşekkür ediyorum. Sevgi ve saygılarımla,

Bedia Dolunay

“ Bir gün bir taksiye atladım ve havaalanından hareket ettik. Sağ şeritte yol alırken siyah bir araba park ettiği yerden aniden yola, önümüze çıktı. Taksi şoförü sert bir şekilde frene bastı, kaydı ve diğer arabaya çarpmaktan milim farkıyla kurtuldu. Diğer arabanın sürücüsü camdan başını çıkartıp bağırmaya ve küfretmeye başladı. Taksi şoförü ona gülümsedi ve içten bir şekilde el salladı. Ve gerçekten çok arkadaşçaydı.

Sordum: 'Neden bunu yaptınız? Adam neredeyse arabanızı mahvedip ikimizi de hastaneye gönderecekti.' Taksi şoförü bana, simdi 'Çöp Kamyonu Kanunu' dediğim şeyi öğretti. Şoför pek çok insanin çöp kamyonu gibi olduğunu açıkladı. Her tarafta çöp dolu olarak dolanıyorlar; kızgınlık, öfke ve hayal kırıklığı dolular. Çöpleri biriktikçe onu bırakacak bir yere ihtiyaç duyuyorlar ve bazen sizin üzerinize bırakabilirler. Kişisel almayın. Sadece gülümseyin, onlar için iyi şeyler temenni edin ve yolunuza devam edin. Onların çöpünü alıp işyerinize, evinize veya sokaktaki diğer insanlara dağıtmayın.

İşin ana fikri şu ki, başarılı insanlar çöp kamyonlarının günlerini mahvetmesine ve ellerine geçirmesine izin vermezler. Hayat sabahları pişmanlıklarla uyanmak için çok kısa, dolayısıyla 'size iyi davranan insanları sevin, iyi davranmayanlar için dua edin.'

Hayat %10’ onunla ne yaptığınız, %90 onu nasıl alıp karşıladığınızdır.
Yüzünü güneşe dönen insan gölge görmez...”

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :