Sayın “Bir Talebe”,

15.7.2008 tarihli mailinizi aldım.

Sevgili yavrum, sana birşey söylesem inanır mısın? Mailini bir şiir gibi okudum. Çok duygulandım. Gözümden yaş geldi. Ruh halini o kadar güzel anlatmışsın ki seni yüzlerce kere, binlerce kere tebrik ederim. O yazdığın üç kelime bana yüzbinlerce kitabın, milyonlarca makalenin özeti gibi geldi. “Sustum... Öğrendim...Öğrettim...” Ah, bir susmayı öğrenebilsek, herşey burada başlıyor. Huzur, mutluluk, güzellik, incelik. Dinlemeyi öğrenebilmek için önce susmak gerekiyor. Tabi bu susma yalnız ağzımızla, dilimizle ilgili değil. Aynı zamanda dinlemeyi öğrenebilsek. Her zerre kendi hal diliyle konuşuyor. İşte bir onu öğrenebilsek. Yunus, “Cümle yerde Hak nazır, göz gerektir göresi” diyor. Her zerreden Hakkın sesi geliyor. Ah, bir onu duyabilsek. O zaman bütün mesleler halledilecek, bütün sorunlar çözülecek, bütün karanlıklar ışıkla, renkle, ilahi nurla dolacak. Mesnevi, “Dinle” diye başlıyor.

“Dinle neyden kim hikayet etmede

Ayrılıklardan şikayet etmede”

Kur’an-ı Kerim, “Oku” diye başlıyor. Tabi buradaki oku, eni şu kadar, boyu şu kadar olan bir kitabı okumak değil. Kainat kitabını okuyabilmek. O zaman göreceğiz ki biz bir cennette yaşıyoruz. Ve çevremiz meleklerle dolu. İşte o zaman “Sevmek, devam eden en güzel huyum” diyeceğiz. Yunus gibi

“Aşk gelicek cümle eksikler biter”

diyeceğiz. O zaman bütün kırgınlıklar, küskünlükler, dargınlıklar bitecek, birbirimizi ve bütün kainatı Muhammedi bir aşkla kucaklayacağız. Allah, bu güzelliği bize de, yeryüzündeki bütün insan kardeşlerimize de nasibeder inşallah.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :