Sayın “Bir Talebe”,

25.7.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, Orhan Veli’nin çok sevdiğim, çok okuduğum bir şiiri var:

“Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Göz yaşlarıma, ellerinizle?

Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.

Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Anlatamıyorum”

İnanın ruh hali o kadar karmaşık, o kadar değişken ki onun için Yunus Emre

“He dem taze doğarız, bizden kim usanası”

diyor. Hepimiz zaman zaman bu gibi ruh hallerini yaşıyoruz. Çünkü “insan bu, meçhul”. Atila İlhan

“Anladım imkansız şey

Bir insanın bir başka insanı anlamsı”

diyor. Necip Fazıl bir adım ileriye gidiyor

“Aynalar söyleyin bana, ben kimim?”

diyor. Bir Kudsi Hadiste

“Ben insanın sırrıyım, insan benim sırrım”

Buyruluyor. Hepimiz bir bilinmeyenden geldik bir bilinmeyene gidiyoruz. Onun için bu gibi durumları çok sakin, çok olağan geçiştirmek durumundayız. Çünkü hepimizi bir meçhulüz. Bütün nünaslarıyla ne karşımızdakini anlayabiliyoruz, ne kendimizi...

Kıymetli yavrum, hayat böyle. Allah, hepimize hayırlı sonlar nasibetsin, Allah hepimize iman ile çene kapamayı nasibetsin. Bu güzel yaz gecesinden benden size armağan olan da bu.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :