Aziz Büyüğüm, Canım Babacığım,

Güzel bir günden Size ve bütün dostlara sonsuz hayırlar ve esenlikler erişmesi dilekleriyle merhaba...

Değerli büyüğüm, elindeki imkanları kaybetmemenin ve onların en güzel şekilde bereketlenmesini sağlayabilmenin en kestirme yolu inanç sistemimizde iki ana başlık altında toplanmış. Bunlardan ilki elindekilere şükretmek ikincisi ise elindekilerden -ki onlar ne kadar az da olsa veya o şeye ne kadar ihtiyacı da olsa- sarfetmek...Yüce kitabımızda “Şükredenin nimetini artırılır” buyruluyor. Resulullah Efendimiz de “Sadaka malı azaltmaz” buyuruyorlar. Yine bazan bir manevi büyüğe talebe olabilmenin vesilelerinden birinin de infak olduğu belirtilir. Resullah Efendimiz SAV vefatlarından önce mübarek eşlerini toplayarak “Bana en önce kavuşacak olanınız, kolu en uzun olanınızdır” buyurmuşlar. “Bunun üzerine” diyor Ayşe Annemiz, “hepimiz toplanır, kimin O’na en önce kavuşacağını anlayabilmek üzere kollarımızı ölçerdik. Ama birgün geldi gördük ki en önce Safiye annemiz Hakka göçtü. Oysa o içimizde en ufak tefek olanımızdı ama çok verici idi, kimseyi boş çevirmezdi. O zaman anladık ki kolu uzundan kasıt, elinin en açık olması imiş.” Sahip olunan nimetlerin hepsi yerine göre sarfedilebilir. Sağlığı daha iyi olan az olana, yükü hafif olan ağır olana yardım edebilir, bir konuda bilgi edinme imkanı bulan bulamayana aktarabilir. Hz. Osman RA “İlmin zekatı öğretilmesidir” buyuruyorlar.

Çok değerli büyüğüm, siz de herzaman en güzel duygularla bu yolda bizler için en güzel bir örneksiniz. Ve bizler sizin varlığınız için Allah’a ne kadar şükürler etsek azdır. Size hepimizin çok ihtiyacı var. O nedenle gönül dostları olarak inşallah bu nimetimiz için de herzaman şükür duyguları içinde oluruz.

Değerli büyüğüm burada sözü sizin sohbetlerinizden incilere bırakmak istiyorum:

SOHBETLERDEN İNCİLER

İnsanın topraktan yaratılmasının hikmeti onun kibre düşmemesi içindir. Ürün veren toprak ise insan-ı kamili temsil eder.

Çiçeklerdeki koku da nurun farklı bir tecellisidir. Her velinin de kendine özgü bir kokusu vardır. O kokuyu herkes alamaz.

Eşyanın da bir edebi vardır. Eşya insana hizmet etmek ister. Eşyaya edeple yaklaşan kendi içindeki Allah’la onun içindeki Allah’ın birleştiriyor demektir. Bizim eşimle evliliğimizde de bu oldu.

Zamanın kutbuna sormuşlar, “Benim” demiş “okuma yazmam yok, hamalım. Birgün yolda bir kağıt buldum, üzerinde bir yazı vardı, dua olabilir diye hürmeten aldım, çamurunu sildim, kuruladım, dilimle kalan yerlerini temizledim. Bu sayede kutuplardan oldum.” Bu işler edep işidir, iddiayla hiçbirşey olmaz.

Bazı dilenci vardır ajandır. Ama öyle bir dilenciye rast gelirsin, ona vereceğin bir sadakaya öyle dua eder ki kendini kırkların arasında bulursun.

Velinin huzurunda pazarlık olmaz. Ondan birşey istemek için değil birşeyler öğrenmek için gidilir. Eli, ayağı öpülür çıkılır. O dilerse devamı gelir.

Beş yaşındaki bir çocuğa da bir hamala da birşeyler öğrenmek için bakabiliyor muyuz, mesele buradadır. Bir veli zata soruyorlar, mürşidin kimdir diye. Bir kedi diyor. Bir kedi fare deliğinden bir fare başı uzandığını görünce orda bütün gün sabırla, dikkat kesilerek bekledi, vazgeçmedi. Bu yönüyle beni irşad etti diyor.

İnsan cansız varlıklardan da birşeyler öğrenebilir. Onlara da bu gözle bakmalıdır. Mesela bir bardak bize hizmet edebilmek için bekliyor, bazan yıllarca bekliyor.

Bazan bir tohumdan bir orman çıkar. Duyduğu bir cümle bir kimseyi irşad eder. Çay bardağından çıkan ses, uzayın bütün hücrelerinden duyulur.

Bir testi su başında bütün gün dursa ne yazar. Önemli olan testi ağzının çeşmeyle buluşmasıdır.

...

Sabri TANDOĞAN

Sevgili büyüğüm, Allah’ın selamı sizin ve bütün dostların üzerine olsun. Sağlık, esenlik, hayır, bereket ve afiyetler dilekleriyle hoşçakalın... Bizlere öğrettiğiniz her harf için sonsuz teşekkürler...

Çiğdem Seçkin Gürel

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :