Efendim. Dün gece mailimi yazdıktan sonra 21.30'da hastanede bir yakınımızın Beyin MR'ı randevusu vardı.  onu çektirmek için yola çıktık. Bu randevu  hasta yoğunluğu nedeniyle ve de kontrol amacıyla olduğu için ancak o saate verilebilmişti. Bizim.  yakınlarımızla yürüyerek gittiğimiz (çok şükür) MR bölümünde acil çekilecek hastalar vardı. Biri Kardiyovasküler Cerrahi. birisi de Nöroloji hastasıydı. Birinin yanında yakını yok.  Hastane personeli ile.  diğeri hem hastane personeli hem de yakını olan hanımla gelmişti. Biz.  onlara öncelik verildiğinde.  gözlemlediğim.  iki hastanın yüzünde de tam bir teslimiyet olduğu.  hatta onların da bize geçmiş olsun dileklerimize. "Size de çok geçmiş olsun." demeleri ne kadar içtendi. Hastaneye giderken.  yollarda pastanelerde.  sokaklarda insanlar neşe içindeydiler. Dünya  heran başka bir yönüyle akıp gidiyordu önümüzde. MR çektirmek üzere gittiğimiz hastane.  Kızımızın görev yaptığı hastane idi. "Anneciğim. kusura bakmayın.  Yanınıza inemeyeceğim. yoğun bakımdaki hastalarımı bırakamıyorum." diyordu. Anlayışla karşıladık.  Nasıl çalıştıklarını biliyorduk. Siteye.  bazen kendim de hekim olarak.  Hasta olduğumda bazen karşılaştığım olayları yazarak meslektaşlarımı acımasızca eleştiriyordum. Ama  bir aydır yatan diğer lösemili. kanserli çocukların yanısıra. Bir de ülkemizde korku nedeni olan.  keneyle bulaşan Kırım Kongo Kanamalı Ateşi olan ilginç bir aile ile uğraşıyorlardı.  Kızım,  arkadaşları, hemşirehanımlar ve değerli hocaları. Inanın günaşırı nöbet tutarak.  hocaları da gece gündüz hastaneye gelerek. Efendim.  hastaları köyde yaşayan çoban gibi. hayvanlarla birlikte yatan hamile bir kadındı. işin ilginci. Başka hastanelerde yer kalmayınca. hasta önce büyük enfeksiyon servisine yatırıldı. Tedavisi başlandı. hanımın gebeliği 35'inci haftasındaydı. Doğumhane ve doktorlar. çocuk servisi ayrı bir küvöz. Ayrı aletler özel önlemlerle hazırlandılar. Ama. Allah'ın taktiri  bebek zamanından önce.  hem de ameliyathaneye alınamadan annesinin yatağında doğdu. Doğum için alınan önlemler uygulanamadı. Kızımın çalıştığı Cocuk Servisinde.  diğer prematüre bebeklerden ayrı bir oda.  ayrı bir hemsire ve 3 asistan.  o bölümle ilgili hocadan başka kimsenin girmediği bir bölüm yapıldı. Hem anne.  hem de çocuk.  hastalığın bütün belirtilerine haizdi. Anne olarak. ben hekim de olsam nasıl endişelendim.  Giysileri hiçbir zaman eve gelmedi.  Astronot gibi giysilerle o bebeği beslediler. tedavisini yaptılar. Bebeğin annesine Enfeksiyon Servisi aynı özenle baktı ve Allah'ımıza şükürler olsun 3 haftanın sonunda. anne ve bebek salimen taburcu oldular. Aynı günlerde basından öğrendiğimiz için hepimiz. Ankara Numune Hastanesi'nde acile kanamayla gelen Kırım Kongo Kanamalı Ateşli hastaya acil müdahele eden doktorlar hasta oldular. Uzunca bir süre hastanede yattılar. Geçen hafta da Bolu Devlet Hastane'sinde bir hemşirehanım kene ısırmadığı halde aynı hastalıktan hayatını kaybetti. Simdi bu konuda uzman olanlar. hasta kişinin bulunduğu ortamdan hastalığın solunum yoluyla da alınabileceği görüşündeler. Ölen hastalar  2 metre derinliğindeki kireçli mezarlara.  İmam ve cemaat te maskeli iken.  Bu görevi sadece meslek aşkı ve yemini için yapan hekim.  Hemşire ve tüm sağlık personeli önünde saygıyla eğiliyorum.  Çünkü hiçbiri korkarak ne rapor aldı. Ne de senelik izin yaptı. Efendim, ülkemizin gençlerinden zaman zaman şikayet etsek te hekimler kadar güneydoğuda askerlik yapan,  maden ocağında kömür çıkaran, kamyon kasalarında gece yatarak karpuz satan,  ayakkabı boyayan nice gençlerimiz var. Bu yazımı. onlara güvenerek sevinçle,  gururla bitiriyorum. Siz kıymetli hocamın ellerinden hürmetle, özlemle öpüyorum efendim. Ayla Belen.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :