Çok Muhterem Efendim,

Size ilk kez yazmaktayım. Eğer uygun görürseniz bu yazımı "isimsiz" olarak değerlendirmeye alabilir misiniz? Size yaşadığım bir olayı ve hislerimi anlatmak istiyorum:

İki hafta önce Budapeşte'deydim. Bir bektaşi dervişi olan Gül Baba Hz.lerinin türbesini ziyaret nasip oldu. Gül kokuları içinde bir bahçenin içinden çıkıyorsunuz türbenin olduğu alana. Macar türbedar ortalıkta yoktu, bir müddet bekledim, sonra çıkageldi, içeri girdiğimde iki kol değneği ilişti gözüme, sandalyede bir zat oturuyordu, içimde ona karşı bir sevgi oluştu. Ziyareti tamamlayıp dışarı çıktım, oradaydı, yanına yaklaştım zira bir çekim oluşmuştu sanki. Danimarka'dan yola çıkmışlar, isimleri Michael, özellikle sufi izleri taşıyan yerleri geziyorlarmış. Ağzımdan bir anda "Müslüman mısınız?" sorusu çıktı, çıkar çıkmaz da sorduğuma pişman oldum, çok utandım ve hala utanıyorum. Sanki omuzlarıma tonlarca ağırlık çöktü, ifade etmekte zorlanıyorum efendim. Sanki bu soruyu sormam kibirdi. Beni bağışlayın çok heyecanlıyım. Sonra geldiğim yoldan beraberce iniyorduk merdivenleri o iki değneğe dayanıyor arada kısa mola veriyordu, içimden sırtıma alsam keşke dedim. Bana dönüp "sabran cemila" dediler. Tüm sabırsızlıklarım, telaşlarım geldi aklıma, Mevlana Hz.lerinin tüm insanları kim ve neye mensup olduklarından bağımsız olarak "Gel" diye çağırmaları. Ellerinizden öpüyorum efendim.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :