Sayın Meral Keçe,

4.7.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, tasavvuf insanlık kültür tarihiyle beraber başlamıştır. İslamdan önce de vardı.

Tasavvuf en geniş manasıylamana yolunda yunmak, arınmak, temizlenmek, fazlalıklardan kurtulamak, noksanlarımızı tamamlamak, bütün kainatı insanıyla, hayvanıyla, bitkisiyle, eşya ve cemadatıyla kucaklamak demektir. Tasavvufta insan gönlü  yalnız sevgiyle doldurulur. Tasavvufta kin yok, nefret yok, düşmanlık yoktur. Sadece sevgi vardır, saygı vardır, hizmet aşkı ve heyecanı vardır. Şair Bedri Rahmi Eyüboğlu ne güzel anlatıyor:

“İnsan, alemde hayal ettiği müddetçe yaşamaz, aziz şair,  insan alemde insanları sevdiği müddetçe yaşar.”

diyor. Tasavvuf, daha bu dünyada yaşarken nefsaniyetimizin zincirlerinden kurtularak cennet hayatı yaşamak demektir. Bir dünya, bir dünya ki yalnız sevgiyle dolu, saygıyla dolu, edep, incelik, zarafetle dolu, böyle bir hayat cennet değil de nedir? Allah onu cümlemize nasibetsin. Tabi nefsaniyetin yoğun baskısı altında yaşarken birden bire bu cennet hayata geçmek mümkün olmaz. Yavaş yavaş bu hayata doğru gidilir. Onun da bir eğitimi vardır. Yalnız bu eğitim yazıyla, harfle, okumakla olmaz. Bir mana büyüğünden onun sohbetlerinde bulunarak ders almak gerekir. En büyüğünden en küçüğüne kadar nasıl her futbol takımının bir antrenörü varsa bu da öyle. Hayatta hiçbir şey öğretmen olmadan, yol gösteren olmadan kendiliğinden olmuyor. Ona göre hareket etmek gerekiyor.

Sevgili yavrum, sana Allah’dan nice feyizler diliyor, selam, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :