Merhaba Sabri amca;

 

Sabah maillere baktım işe başlamadan; Gültekin Bey’in yazdıklarını hayretle okudum, çok üzücü gerçekten. 13 yaşındaki bir çocuk nasıl böyle şeyler yapabilir diye düşündüm. Üzüldüm, inşallah düzelir herşey. Kendimi düşündüm, benim o yaşlarda birşeyden haberim yoktu; yalan söylemekten çok korkardım hep. Bir keresinde ufacık bir yalan söylediğimi hatırlıyorum annemlere ama neydi, neyle ilgiliydi hiç hatırlamıyorum, ama çok küçük bir şey olduğunu hatırlıyorum ve o da ortaya çıkmıştı ve ozaman çok utanmıştım, ufaktım çok ozaman yaş olarak.  Ozaman anlamıştım ki yalan çok kötü birşey. Zaten hep korktum yalan söylemekten. Ama nedense karşıma yalancı insanlar çıktığında bunu anlamam uzun zamanımı alıyor. Sanıyorum ki kimse yalan söylemiyor, o şekilde yaklaşıyorum hep yeni tanıdığım insanlara; ondan sonra da bir yalan yakaladığım zaman hayal kırıklığı oluyor tabii. Ama eskisi kadar çabuk inanmıyorum artık yeni tanıdığım insanlara. Ama yine de yalan söylenildiğini hissettiğim zaman inanmak istemiyorum bir insanın yalan söyleyebileceğine. Annemi, babamı üzecek birşey yapmadım hiç Allah’a çok şükür bu yaşıma kadar, inşallah Allah bundan sonra da yaptırmaz. İşte böyle Sabri amca. İnşallah yarın Fenerbahçe’ye ziyaretinize geleceğim ve size bahçe şeftalisi ve eriği getireceğim.

Sevgi ve saygıyla ellerinizden öpüyorum.