Çok Muhterem Efendim,

Balkonun kapısı açık, çiçeklerimize bakıyorum arada dönüp dönüp, sonunda sardunyada karar kıldık, konuşuyoruz onlarla, geçen gün sandalyeyi çekerken masaya çarptım, istemdışı özür diledim masadan, çocukken çok yapardım bu işi, eşya ile konuşurdum, yaş ilerleyince buna engel olmam gerektiğini düşündüm, malum cansızdı ya onlar, sonra onlarla konuşmamanın asıl cansızlık olduğunu hissettirdiniz bana, çocukluğuma döndürdünüz beni. Bahçemizdeki salkım söğütün dalları balkona uzanıyor, rüzgar estikçe çıkan o sesi, ve kuşların ötüşünü dinliyorum, kuşlar bir dakika kadar önce sustular, akşam ezanı okunmaya başladı, bunun bir parçası olmak ne güzel, ve kuşlar ötmeye devam ediyorlar, bir kırlangıç sürüsü evin üstünde o güzel sesleriyle uçuyor, içimi bir huzur kapladı, secde için ne güzel bir an. Şehrin gürültüsü, bütün günün koşturması, insanların bitmek bilmeyen dertleri, ve bugün onları çokça ama sabırla dinledim; hepsi bu anı değerli kılmak içinmiş gibi geliyor şimdi bana. Size yazmak bana çok huzur veriyor efendim, ellerinizden öpüyorum.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :