Günaydın Sabri amca;

Sabah mailleri okudum, Sn.İlker Üstoğlu’nun maili okadar güzeldi ki, okurken kendimi okadar vermişim ki sanki daha öyle sürüp gidecek gibi geldi mail. Anlattıkları gözümün önünde canlandı sanki, o kadar canlı anlatmış ki! Çok mutlu ve iyi hissettim kendimi okurken. İnsana huzur veren çok güzel bir yazıydı; günüme çok güzel başlamama sebep oldu; Allah razı olsun kendisinden; inşallah tüm gün de aynı güzellikte devam eder. Sabah servis beklerken bir yerde oturup çay içiyorum; birşey dikkatimi çekiyor; orada bazı sabahlar babaannem gibi başını bağlamış, başında çiçekli eşarbıyla 60’lı yaşlarda bir hanım yan apartmandan elinde süpürgesiyle çıkıp apartmanın önünü süpürüyor, kovanın içindeki suyuyla apartmanın önünü temizliyor; bir sabah göz göze geldik bana öyle tatlı gülümseyerek “afiyet olsun” demişti ki, o günden beri hangi sabah onu görsem hep günaydınlaşıyoruz ve hep gülümsüyor bana. Aslında o oturduğum yerde başkaları da oluyor sabahları bazen ama o hanım hep bana dönüp gülümsüyor; gülümseyince de gözlerinin içi de gülüyor sanki; ilk gün gözgöze geldiğimizde “afiyet olsun” dedikten sonra “işe mi gidiyorsun yavrum, servis mi bekliyorsun burda” diye sormuştu”. Gülümsemesi okadar içten ve samimi geldi ki sevdim onu ilk gördüğümden beri. Bilmiyorum o apartmanın kapıcısı mı yoksa o apartmandaki dairenlerden birinde oturan birisi mi! Ama dikkatimi çekiyor her gördüğümde. Okadar güzel temizliyor, öyle güzel süpürüyor ki apartmanın önünü, gözüm ister istemez ona takılıyor ve onu seyrediyorum, o da bu işi yaparken mutlaka bir kez kafasını kaldırıyor her seferinde ve bana gülümsüyor, günaydınlaşıyoruz. Çok hoşuma gidiyor. İşte böyle Sabri amca. Birden bu aklıma geldi ve anlatmak istedim.

Sevgi ve saygıyla ellerinizden öpüyorum.