Muhterem hocam,

  Mübarek Cuma günümüz hepimize , yurdumuza ve tüm dünyaya hayırlar getirsin inşallah.

  Cevabınız için de çok teşekkür ediyorum. Günlerdir de en son okuduğum bir hikayeyi düşünüyorum. Çok ders aldım bu öyküden de inşallah herkesede faydalı olur düşüncesiyle buraya da yazmak istedim.

   YAŞAMIN FISILTILARINI DİNLE.

  Son model Jaguar arabasıyla seyahat eden bir bey şehirin içinden geçerken  arabasına sert bir cismin fırlatıldığını görür. Hemen kenara çeker arabasını bakar ki atılan bir taş ve kaporta da büyük bir hasara yol açmış. Taşı atan çocuk ta  oradadır hırsla gider çocuğa " Ne yaptın? Sersem çocuk, arabama neden taş attın? Bu ne kadar pahalı araba bana ne kadar masraf açtın. Şimdi seni..."

  Çocuk gözyaşları içinde " Amca, özür dilerim afedersin ama bana kızma, taşı atmak zorunda kaldım başka çare bulamadım. Senden önceki arabalara hep işaret ettim ,  hiçbirisi durmadı ben de ancak kendimi taş atarak duyurabileceğimi düşündüm. Ağbimi tekerlekli sandelyesi ile gezdiriyordum ama şu yokuşta teker kaydı ağbim arabasıyla çukura yuvarlandı onu ordan çıkarmaya gücüm yetmiyor. Sizden yardım istiyorum" . Şaşıran adam aşağı çukura bakınca  yere yuvarlanmış delikanlıyı görür ve hemen aşağıya inerek önce genci kucaklayarak sonra da arabayı çekerek yukarı çıkarır. Birbirlerine sevgiyle sarılan iki kardeşi görünce de çok duygulanır ve onlar evlerine doğru giderken arkalarından bir müddet onları izler. Sonra arabasındaki taşın açtığı ize bakar.  Düşünür. Buradan bu kadar hızla geçmeseydim etrafa daha duyarlı baksaydım bu taş atılmayacaktı der. Ve şu dersi çıkarır . "Bir daha yaşamın sesine daha duyarlı olacağım . Bana taş atmasına neden olmayacağım. "

  Bu dersi hep hatırlatsın diye de arabasındaki hasarı düzelttirmez.

  Hürmet va hayır dualarımla..

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :