Merhaba Sabri amca; Çok güzel bir gün geçimenizi dileyerek basliyorum yaziya. Dün yasadigim bir olayi anlatmak istedim size. Aksam isten sonra Kadiköy’e gitmistim; isim vardi orada. Yürürken bir tane misirci gördüm; canim da nasil misir istiyor, önümde görünce tereddüt ettim alsam mi almasam mi diye; aksam yemek yiyecegimi düsünerek tikamasin beni, almayayim dedim ve yürümeye devam ettim. Bir onbes dakika kadar sonra yine bir misirci çikti karsima; “canim da nasil istiyor hala, bir tane alacagim busefer” dedim; kismet o misircidan almakmis. Gittim fiyatini sordum, bir tane sütlü misir istedim; közde misirlar da vardi. Her iki çesitten de satiyordu adam. Misiri aldiktan sonra paramin üstünü beklerken; adamin arkasinda, önünde tahta tezgah gibi birseyiyle yasli bir amca farkettim, 70-75 yaslarinda bir eskiciydi; közde misirlara bakiyordu misircinin biraz arkasindan ve sanki benim oradan gitmemi bekliyordu birsey söylemek için; sanki misir istiyordu ve parasi yoktu gibi hissettim. Merak ettim, biraz oyalandim ama benim gitmemi bekliyordu sanki. Ben de yürümeye basladim yavas yavas. Tam ben oradan ayrildim, o yasli amca misirciya elindeki bir lirayi gösterip közde misiri isaret ederek kisik bir ses tonuyla sessiz sessiz “bir tane bana verir misin” dedi; benim duydugumu farketmedi amca. Misirci da suratsiz bir yüzle kaslarini kaldirdi “olmaz” der gibi. Çünkü o misir iki liraydi ve amcanin parasi yok diye vermedi. Okadar üzüldüm ki, amca üzgün bir yüz ifadesiyle, eskici tezgahi önünde, basini öne egmis yürümeye baslamisti ki arkasindan seslendim, “ben size alayim bir tane”dedim. Nasil mahcup, yüzü önüne egik, utandi ve “yok, alma” dedi. “Amca, gelin lütfen, size bir tane alacagim, içimden geldi” dedim. “Olur mu kizim, ne gerek var” dedi bana. “Lütfen” dedim. Bunun üzerine de misirci utanmis olacak ki bana “ben veririm abla, paraya gerek yok, tamam” dedi. Ben de misirciya “amcaya bir tane verin lütfen, parasini da buyrun” dedim parayi uzatarak. Çünkü amca istedigi an vermedikten sonra suan bunu söylemesinin bir anlami yoktu bana göre. Satici parasini aldi ve misiri verdi. Amca yüzünde ve gözlerinde hem mahcubiyet, hem memnuniyet olan bir ifadeyle misiri aldi ve bana bakip öyle bir güzel “Allah razi olsun” dedi ki o an hissettigim mutluluk herseye bedeldi. Amca arkasini döndü; elinde misiri, önünde bombos tahta tezgahi yürümeye basladi yavas yavas. Gözlerimde gülümseme, içimde hafif bir burukluk, arkasindan bir süre bakakaldim. Sonra arkami döndüm, içimde baska hiçbirseyin veremeyecegi çok güzel bir huzur ve mutluluk yürümeye devam ettim tam tersi yöne dogru. Duygulandirdi beni bu olay. Eve gidince hemen esime anlattim, çok hosuna gitti; “çok iyi yapmissin” dedi. Bu duyguyu anlatmak imkansiz; böyle seyler yapmak beni okadar mutlu ediyor, ama okadar mutlu ediyor ki keske Allah daha fazla böyle firsatlar çikarsa karsima ve bu firsatlari görmemi nasip etse. Hafta sonu burada olmayacagiz Sabri amca; bu aksam kismet olursa Altinoluk tarafina gidecegiz, Pazar aksami da dönecegiz Allah nasip ederse. Ne yazik ki yine bulgur pilavi gününde olamayacagiz. Insallah çok güzel bir hafta sonu geçirin ve afiyetle yiyin bulgur pilavinizi. Bu arada sitedeki resimleriniz de çok güzel çikmis. Hele bir tanesinde okadar güzel gülmüssünüz ki çok güzel bir resimdi, çok hosuma gitti. Sevgi ve saygiyla ellerinizden öpüyorum.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :