Çok Muhterem Efendim,

Yıllar önce bir yakınımız vefat etmişti, nazik, yardımsever, tatlı dilli bir insandı, bir huyları vardı: içki içmek. Cenazesine katıldığımda onunla aynı sofrayı paylaşan arkadaşları yakınımızın her sofraya oturuşunda "bu yaptığımız günahtır, Allah bizi affetsin, bundan kurtarsın" dediğini söylediler. Bunu bana duyuran tabii ki Rabbimdi, o zaman o zata karşı kalbim yumuşamıştı. Burada almam gereken ders günahtan nefret etmek ancak günahkarı isyan etmediği sürece yaralı bir kuş gibi görmek olmuştu, bu dersi doğru mu anladım efendim? Sonra Mesnevi'de lanetlenmiş Şeytan ile Hz. Adem'in hikayesini okudum, şeytan hasededip isyan ettikten sonra, Allah'a "beni sen azdırdın" deme edepsizliğini gösterirken Hz. Adem cennetten uzaklaştırılırken tarifi imkansız bir edeple "biz kendimize zulmettik" diyordu, kıymetli Rabia C. Brodbeck Hanımefendinin Hazret-i İnsan adlı harika eserini okurken Hz. Adem'in neden dünyaya gelmesi gerektiğini öğrenmiş oldum çok şükür. Efendim, cüz'i irade dediğimiz şey ne kadar cüz'i, bu soruyla başedemiyorum, aklıma düştü bir kere, ve beni çok ama çok yoruyor, düşünmemek istiyorum ancak imkansız, acaba bu konuda evladınıza ne tavsiye edersiniz. Haddimiz aşmış, edepsizlik etmiş isem affınıza sığınıyor, ellerinizden saygı ile öpüyorum. 

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :