Sayın Ayla Belen,

19.8.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, öyle canlı, öyle renkli bir üslubun var ki bizleri de ladın, Bartın’a, İnkum’a götürdün. Hayatın acı yönlerini de çok az kalan tatlı yönlerini de bize gösterdin. Evet, acı, çok acı bir realite karşısındayız. Ne yazık ki Allah’dan uzak, Peygamberden uzak, Yunus’dan, Mevlana’dan uzak, estetikten, incelikten, zarafetten uzak yetiştirilen nesiller bugn hayatın her alanını doldurdular. Bir it sürüsü desen köpeklere yazık olur. Köpekler bizden davacı olurlar. Her yerde hayatın tadını kaçıranlar onlar. Hayat zehr katanlar onlar. Tatlı ekmeğimizi acı yapan onlar. Nereye gitseniz şirret, nursuz, pirsiz lanet suratlı insanlar. Konuşmaları kaba, ses tonları iğrenç, davranışları utandırıcı. Hele kıyafetleri... Söyleyecek söz bulamıyorum. Utançla başımı öne eğiyorum...

Ne yapalım, bu da bizim kaderimiz. Allah, iyilerin sayısını artırsın. Onlarla tanışmayı, görüşmeyi, dost olmayı bize nasibetsin. Bu rezil, bu utandırıcı, bu haysiyet kırıcı ortamda bile yine de gül gibi insanlar yetişiyor. Onlar, çevrelerine ışık saçıyorlar, onlar gerçek hanımefendiler, gerçek beyefendiler. Onlar iyinin ve güzelin, temiz ve asil olanın en güzel temsilcileri. Önemli olan bu rezil, bu iğrenç, bu utanç verici ortamda yine de direnebilmek, bir varoluş mücadelesi verebilmek ve örnek insan olarak mana alemine göçebilmek. Hindistan’da bataklıkta yetişen bir nilüfer türü var. Bir iki tanesi o kadr üzel koku çıkarıyor ki bütün bataklık mis gibi kokuyor. İşte sizlerin asıl fonksiyonunuz bu. Siz, bu görevle yükümlüsünüz. Bunu en güzel şekilde yapıyor olmanız ne güzel bir olay. Allah sizlerden razı olsun.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :