Değerli Gönül Sohbetleri ailesi,

Bir gün, kırlarda gezintiye çıkan bir adam, kenarına oturduğu otlardan birinin dalında, küçük bir kozanın varlığını fark etti. Koza ha açıldı, ha açılacak gibiydi. Adam, bunun bir kelebek kozası olduğunu tahmin ediyordu. Böyle bir fırsat bir daha ele geçmez diye düşündü ve bir kelebeğin dünya yüzü gördüğü ilk dakikalara şahit olmak istedi.Dakikalar dakikaları kovaladı, saatler geçmeye başladı, ama henüz kelebeğin küçük bedeni, o delikten çıkmadı. Sanki, kelebek, dışarı çıkmak için çaba harcamaktan vazgeçmişti. Sanki, kelebek elinden gelen her şeyi yapmış da, artık yapabileceği bir şey kalmamış gibi geldi ona. Bu yüzden, kelebeğe yardımcı olmaya karar verdi. Cebindeki küçük çakıyı çıkarıp kozadaki deliği bir cerrah titizliğiyle büyütmeye başladı. Böylece, bir iki dakika içinde kelebek kolayca dışarı çıkıverdi. Fakat bedeni kuru ve küçücük, kanatları buruşuktu. Adam kelebeği izlemeye devam etti. Çünkü kanatlarının her an açılıp genişleyeceğini ve narin bedenini taşıyacak kadar güçleneceğini umuyordu. Ama bunlardan hiçbiri olmadı. Kelebek, kurumuş bir beden ve buruşmuş kanatlarıyla yerde sürünerek can verdi.

Adamın bütün iyi niyetine ve yardımseverliğine rağmen anlayamadığı şey, kelebeğin daracık bir delikten dışarı çıkmak için gereken çabanın, Allah’ın kelebeğin bedenindeki sıvıyı onun kanatlarına göndermek ve bu sayede kozanın kısıtlayıcılığından kurtulduğu anda, onun uçmasını sağlamak için seçtiği bir yol olduğuydu.

Bu gerçeği öğrendiğinde, hayat boyu unutamayacağı bir şey de öğrenmişti. Bazen, hayatta tam olarak ihtiyaç duyduğumuz şey, zorluklar ve çabalardır. Eğer Allah, hayatta herhangi bir çaba olmadan ilerlememize izin verseydi, bir anlamda sakat kalır,olabileceğimiz kadar güçlenemez ve asla uçamazdık.

Selam,sevgi ve saygılar

Kelebek

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :