Sayın “Yalnız”,

28.8.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, şair Attila İlhan bir şiirinde

“Ne kadınlar sevdim zaten yoktular”

diyor. Kıymetli yavrum, sen kendini yalnız hissediyorsun. Ve yalnız olanın, yalnız sen olduğu kanaatindesin. Oysa herkes yalnız. Bütün mesele şurada: Kendi kendinle dost olacaksın. Kendi kendinle sevgili olacaksın. Kendi kendinle arkadaş olacaksın. Bunun şartı nefsimizden uzaklaşmak. O zaman sen de Mısri Niyazi gibi

“Ben sanırdım halk içinde hiç bana yar kalmamış

Ben beni terk eyledim, gördüm ki ağyar kalmamış”

diyeceksin. Bunu yapabildiğin zaman herkesi kendi halinde hoş göreceksin. Bir araya gelince vır vır kocalarından, kaynanalarından, çocuklarından, çevreden yakınan insanları ele alalım. İyi güzel de biz onlara ne verdik, onları Hazret-i Muhammed’le, Yunus’la, Mevlana ile dost edebildik mi? Onlara Bethooven’in, Bach’ın, Vivaldi’nin, Çaykovski’nin müziklerindeki ilahi güzellikleri duyurabildik mi? Onlara Itri’yi, Dede Efendi’yi, 3. Selim’i, Ahmet Özhan’ı, Ruhi Su’yu dinletebildik mi? Sevdirebildik mi? Ah yavrum, hani aklıma meşhur hikaye geldi: 80 yaşındaki bir kadın oğluna dert yanıyormuş, “Ahhh yavrum” diyormuş, “beni bir evlendiremedin. Böyle evlatlık olur mu?” Çocuk feveran etmiş, “Amaaan anne” demiş, bıkıp usanmadın mı?” Bu sefer kadın köpürmüş, cevap vermiş: “Ne bıkması yavrum, topu topu kaç koca gördüm ki? Ali ile Veli, dört de evveli, Recep’le, Şaban, rahmetlik baban. Ahh yavrum, ahh, anan bir koca mı gördü?”

Kıymetli yavrum, derhal birkaç yabancı dil öğren, çevrenle ilgilen, vitrinlere bak, sinemaya git, konser dinle, resim çalış, günlük tut, hayatına bir renk, ruh, anlam, ışık getir. Sen ne yapıyorsun? Miskin miskin oturup, kötü kötü düşünüyorsun. Hayat bir tarla yavrum, ne ekersen onu biçersin...

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :