Merhaba,

Bugün kendi kendime söz verdim. Ya hayır konuşacaktım ya da susacaktım. Coşkulu ruh haline bürünmek müthiş bir şey. Önce samimi bir selam verip dükkana girdim. Canım babam şeker tartıyormuş. Öğle tatili için gelmiştim. Babam camiye gitti. Ve başladım şeker tartmaya. Her bir kilo yapışımda beş gram fazla koyuyordum. Kimsenin hakkını yemek istemediğimden. Küreği çuvala her daldırdığımda ALLAHI anmanın lezzetini de yaşıyordum. Şükürler olsun bitirmiştim. Sıra geldi elimi ve küreği yıkamaya. Küreği tam yıkarken üzerinde bir karıncanın gezindiğini gördüm. Geç kalmış suya tutmuştum bile küreği. Hemen yere eğildim. Mermer taşın üstünden binbir gayretle çıkmak istiyordu. Çocuksu duygularla heyacanlandım. Hemen ufak bir gazete kağıdı kopardım, karıncayı alıp toprağa koydum. Sonra kendi kendime iyi niyet besleyerek dedim ki acaba ALLAH hesap gününde beni sırf bunun için bile olsa bağışlar mı.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :