Sayın Suna Hanım,

11.9.2008 tarihli mailinizi aldım.

Değerli yavrum, anlattığın olay beni çok duygulandırdı. Şu anda heyecan içindeyim. Her an ağlayabilirim. Bu yaptığın hareket bence öyle asil, öyle büyük, öyle yüce ki o iki kadın ne yazık ki insanlıklarını, hanımefendiliklerini, inceliklerini unutmuş, Allah’ın belası iki çağdaş insan. Ruhsuz, duygusuz, imansız, alçak ruhlu iki yaratık. Belli olmaz, yarın onlar da yere düşürülürler de kaldıranları olmaz.

Kıymetli yavrum, hayatın güzelliklerine bizi götüren önce eşya ile ilişkilerimizi düzenlemek değil midir? Madem ki her zerreden zikreden Allah’dır, o halde işe önce eşyadan başlamak gerekir. Bu bir gıda maddesi olabilir, bir giysi olabilir, oturacağımız bir sandalye, bir koltuk olabilir, köşedeki biblo olabilir. Bizim vazifemiz eşyaya karşı sevgi dolu, saygı dolu olmaktır. Bence bunun farkında olmayanlar eşyayı eşya olarak görenler ne zavallı yaratıklardır. Ben, evime girince önce eşyaya selam veririm, hatırlarını sorarım. Otuz, kırk yıllık elbiselerimi giydiğim zaman daha önce onları görmeyen bazı dostlar “Yeni elbisen hayırlı olsun, güle güle giy” derler.

Değerli yavrum, bu hareketinle benim gözümde büyüdün, büyüdün, yüceldin, has evlatlarımın arasına girdin. Allah senden razı olsun. Allah, iki dünyanı cennet etsin.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :