Sayın Cengiz Bey,

18.9.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, olaya ne güzel bakmışsın. Allah, iki dünyanı cennet etsin. Bütün mesele, mütevazı olabilmek. Hiç unutmuyorum, bir zamanlar Derwall isimli bir antrenör gelmişti. Bana göre Türkiye’ye gelmiş, geçmiş antrenörlerin en değerlisi, en efendisi, en mütevazı olanı idi. Derwall, öyle değerli bir insandı ki en zayıf bir takımla bile maç yapacak olsa son derece olgun, mütevazı, efendice konuşur, “Efendim”, derdi, “rakibimiz çok ciddi, büyük, kıymetli bir takım. Çok güzel futbol oynuyorlar. Biz de bu rakip karşısında elimizden geldiği kadar iyi oynamaya gayret edeceğiz. İnşallah taraftarımızın yüzünü güldürür, iyi bir netice almak için bütün varlığımızla çaba harcarız”. Bir kere bile nasıl olsa galip geliriz demedi. Hep saygılı, ince, edepli kaldı. Ama ne yazık ki başta bizim palavra kralı başkanımız olmak üzere, yönetim kurulu üyeleri, Aragonez, dünyanın en şımarık, en küstah, en saygısız futbolcuları olan bizim çocuklarımız mangalda kül bırakmadılar. Attılar, tuttular, savurdular. Ve önüne gelene yenilerek taraftarlarına kan kusturdular. Düşünün, Kazım isimli bir it çıkıyor, kötü oynadığı için hocası değiştirmek istiyor. Bu şerefsiz adam yüzyıllık tarihi olan klübünün formasını bir tuvalet kağıdı gibi yere çarpıyor. Biz, gerek başkandan, gerek antrenörden bu alçak adamın köpek gibi kovulmasını beklerken bir de ne görüyoruz. Ertesi hafta o tükürdüğü formayı yine giyiyor. Daha doğrusu giydiriliyor. Ben, bu Aziz Yıldırım’a artık nasıl saygı duyabilirim? O, antrenörü nasıl adam yerine koyabilirim? Bin kere yazıklar olsun. Uğradıkları feci mağlubiyetler hiçbirinin umurunda değil. Onların hepsi paraya tapan firavunlar. Tekrar ediyorum, şu haliyle Fenerbahçe bende sadece utanç duygusu yaratıyor. Mesele galip gelmek, mağlp olmak deği ama sahaya çıkıp insanca, efendice, seyircisine saygılı olarak elinden geleni yapmak. Olay bu. Gerekirse her maçta yenilebilir. Ama yeter ki o formaları sırılsıklam olsun. Durum ne olursa olsun yine sahadan efendice, terbiyeli, saygılı, edepli bir şekilde ayrılsınlar. Bizim isteğimiz bu. Ama ne görüyoruz, adına Carlos denilen o artist bozuntusu futbolcu eskisinden tutun da Volkan denilen psikopat ruh hastası adama varıncaya kadar ortada bir yığın it güruhu.

Sevgili Cengiz Bey, bu olaydan alacağımız ders nedir?  Para aslında pis, iğrenç birşey. İşte böyle Fenerbahçe’de olduğu gibi manevi değerlerle birleşmedikçe ortada sadece pislik kalıyor...

Istırabımı anlayacağını ümid ediyor, selam, sevgi ve saygıların hiç bitmeyecek olanını sunuyorum.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :