Sayın Ömer Erkul,

24.9.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, gönderdiğiniz mailde ne kadar haklısınız. Biz zaten tembeliz, miskiniz, uyuşuğuz, bir de üç beş turizmcinin cebi dolsun diye haddinden fazla olan tatillerimizi büsbütün çoğaltıyoruz. Ömrümüz uyumakla, kalan zamanlarımız lafla, palavrayla geçiyor. Bir sabah gidin, bütün gazeteleri alın, okuyun, (zaten kalmadı), ne göreceksiniz sadece bir yığın laf salatası. Hiçbir memleket meselesi ele alınıyor. İlimle, güzel sanatlarla, felsefeyle, dinle, tasavvufla, tefekkürle hiçbir alakamız yok. Bakmayın Ramazan sayfalarına, hiçbirinde ciddi, araştırmaya dayanan, kesilip saklanmaya layık bir yazı çıkmıyor. Düşünmeyi bir hastalık olarak görüyoruz. Sabancılar iki sanat soytarısını milyarlar sarfederek getiriyorlar. Amaç, hep sükse, çalım, gösteriş, fiyaka. Çağdaşlık, ilericilik palavrası. İddia ediyorum, Picasso da Dali de iki serseri, iki manyak. Yaptıklarının sanatla, güzellikle estetikle uzaktan yakından hiçbir alakası yok. Sabancıların milyarlarına yazık değil mi? Ama, yetmiş üç milyar içinde benden başka kimse çıkıp da bu soytarılığı söylemiyor. Ortaya kellemi koyuyorum, bu iki it herifin sanata, estetiğe, güzelliğe, Türk insanına vereceği hiçbir şey yok. Basında herkes Sabancılara yağcılık yapıyor. Nedir bu kepazelik demiyor. Halimize Allah acısın. Şimdi biliyorum, bu satırları okuyan birçok insan benimle alay edecek, bana küfredecek. O iki maskara herifin çağın övüncü olduğunu söyleyecek. Bir Fransız kadın romancı “Ben” diyor, “yaşadığım bu çağdan utanıyorum. Bütün pislikler, rezillikler , adilikler ve sömürüler bu çağda toplanmış. Utanç duyuyorum.” Herkes, dilediği gibi düşünsün.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :