Sevgili Sabri Babacığım, Sitedeki e-postaları okurken elimde olmadan gözyaşlarımı tutamadım. Özellikle 'İsimsiz' rumuzlu bayanın yazmış olduğu mektup ve sizin ona cevabınız beni çok derinden etkiledi. Şu anda tarif edemeyeceğim bir ruh hali içersindeyim. Sesinizi duymak için aradım fakat telefon devamlı meşgul. Ben de size son günlerde hergün beğenerek ve kendimi bularak okuduğum Ümit Yaşar Oğuzcan'ın bir şiirini gönderiyorum. En derin sevgi, saygı ve selamlarımla.
BEYAZ GÜVERCİN
Süzülüp mavi göklerden yere doğru
Omuzuma bir beyaz güvercin kondu
Aldım elime, usul usul okşadım
Sevdim, gençliğimi yeniden yaşadım
Bembeyazdı tüyleri, öyle parlaktı
Açsam ellerimi birden uçacaktı
Eğildim kulağına; dur, gitme dedim
Hâreli gözlerinden öpmek istedim
Duydum; avuçlarımda sıcaklığını
Duydum; benden yıllarca uzaklığını
Çırpınan kalbini dinledim bir süre
Ve uçmak istedim onunla göklere
Ak güvercinin iri gözleri vardı
Güzelliğinden fışkıran bir pınardı
Soğuk sularından içtim, serinledim
Çağlayan bir nehrin sesini dinledim
Belki buydu sevmek hayat belki buydu
Işıl ışıldım, gözlerim dopdoluydu
Bir nağme yükseldi sevinçten ve hazdan
Bir nağme yükseldi, güzelden beyazdan
Uzattı sevgiyle pembe gagasını
Birden öğrendim hayatın mânâsını
Kaderde sevgiyi sende bulmak varmış
Seninle bir çift güvercin olmak varmış
Geri Dön