Çok Muhterem Efendim,

Bayramın son günü çok güzel, çok eğitici bir olay yaşadım. Telefon çaldı arayan çok uzaktan bir akrabamızın oğlu, Almanya'dan arıyordu. Önce kendini tanıttı, sonra "biz" dedi "küçükken sizinle bir kaç kere oyun oynamıştık, bir kere de siz bize gelmiştiniz" diye devam etti ve bekledi. Hatırlamam için bana kısa bir süre verdi. Evet söyledikleri doğruydu, ancak bunlar rahmetli dedemi ziyaret için memlekete gittiğimizde ve onlar da kendi amcalarını ziyaret için geldiklerinde olmuş, aradan 21 yıl geçmişti. Uzun bir uğraştan sonra benim telefonumu bulmuş, sadece benim değil, yine benim gibi çok uzak akrabalarının neredeyse tamamının, hepsini teker teker arıyor, hallerini hatırlarını soruyormuş. Efendim, nasıl mutlu oldum nasıl duygulandım tarif edemem, ne güzel insanlar var şu hayatta.

Burada, (sitenizde) "Sizden Gelenler" kısmına duygu, düşünce ve alıntıları ile katkıda bulunan çok zarif, çok samimi, çok temiz insanları gördükçe içimi bir huzur kaplıyor. Eskiden etrafımdaki menfilik gözüme batarken şimdi gözüm hep müspeti görmeye başladı. Görmek demişken birkaç gece önce Efendim sizi rüyamda gördüm, çok ama çok mutlu oldum. Ellerinizden öpüyorum, hayır dualarınıza ihtiyacımızı arzediyor, Size ve tüm dostlara saygılarımı sunuyorum Efendim.

Not: "İsimsiz" rumuzlu arkadaşımıza hayvanların da yavrularını yetiştirmek için nasıl çaba harcadıklarını hatırlattığınız o satırları okurken bir arkadaşımın yaşadığı ilginç hadiseyi kısaca aktarmak istiyorum:

Arkadaşım bir yakınlarının evine gitmiş, bahçede bir köpek ve yavrusu varmış, köpek eve girmemek ve bahçe sınırlarını da aşmamak üzere eğitilmiş. Yavru köpeği sevmişler, oynamışlar, derken ayrılık vakti gelmiş, bunlar bahçeden tam çıkacakken yavru köpek de bunların peşinden koşmaya başlamış, uzaktan olayı izleyen annesi bir koşu yavrunun yanına gelmiş, onu boğazından tutup yere yatırmış, bir de havlamış. O da kendinden beklenen bekçi köpeği vazifesini ve görev sınırlarını yavrusuna öğretiyormuş meğer.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :