Sayın “Bir Talebe”,

6.10.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, inanılmaz güzellikteki mailin beni çok etkiledi, duygulandım, ürperdim. İçim renkle, ışıkla, güzellikle doldu. Nil Karaibrahimgil’in düşünceleri beni kendimden geçirdi. O kadar önemli, o kadar yerinde ki. Bizler çağımızın zavallı insanları adeta eşyaya boğulmuşuz. Sanki onlar için yaşıyoruz, onlar için nefes alıyoruz. Hayat öyle düzenlenmiş ki sanki insanlar dünyaya alış-veriş yapmak, tüketim yapmak için gelmişler. Herşey insanları maddenin esaretine götürüyor. İnsanoğlu, kendine yeni yeni putlar bulmuş, onlara tapıyor. Para herşeyin ölçüsü. Mal, önünde ibadet edilecek br mabut. O Paris’te görüştüğü genç hanım ne güzel, ne mübarek bir insan. Keşke imkan olsa da gitsek, elinden öpsek. Saygılarımızı, hayranlıklarımızı sunsak. Nil Hanım da bunu görmüş, takdir etmiş ve hayatına örnek almış. Ona da büyük saygı duydum. Tanımıyordum, ismini ilk defa Çiğdem Hanım söyledi. Allah’ım ne güzel insanların var. Ve onlar bu hay-ı huy, patırtı, gürültü, bu toz duman içinde adına çağdaş yaşam denilen bu rezillik, kepazelik, utanmazlık içinde gerçekleri, güzellikleri ne güzel yakalamışlar. Allah, onlardan razı olsun, iki dünyalarını cennet etsin.

Onyedi şehit meselesi beni o kadar üzdü ki, o kadar ağlattı ki, ilk işittiğimden beri dünyam karardı. İçinde yaşadığımız gaflet, delalet ve ihanetler karşısında hıçkırıklar boğazımda, sadece başımı önüme eğiyor, utanç duyuyorum. Hayatta öyle sükutlar var ki binlerce sayfalık kitaplardan daha çok şey ifade ediyor.

Gelelim “ Mübarek Kur'an da bir ayette " yakıtı insanlar ve taşlar olan o günden sakınınız " buyuruluyor. Pek çok açıklama okudum ama hala kafam taş noktasına takılıyor Yani neden Taş deniyor? Başka ayetlerde odun geçiyor. Bununla anlatılmak istenen nedir? Bir başka ayette de içinden sular fışkıran taşlar deniyor. Bunu sizin hep vurguladığınız cansız hiçbirşey yok taş da canlı diye düşündüğümde  şu geliyor aklıma odun hemen yanar ama taş geç yanar ama  daha ötesi anlayış yapamıyorum. İdrakimi artırmam için yardımcı olur musunuz?” soruna. Biliyoruz ki yakıtlar yalnız odundan ibaret değildir. Bir de en önemli yakıt kömürler ve çeşitleri vardır. Linyit de bir kömürdür. Öyle linyitler gördüm ki taş gibi sertti. Aslında dünyanın en pahalı, en kıymetli mücevheri olmasına rağmen elmas da bir yanıcı bir taş, bir kömür değil midir?

Olaya başka açılardan da bakabiliriz. Yunus Emre bir şiirinde

“Taş gönülden ne biter?”

der. Hayatta gönlü taş gibi sert ve katı olan insanlar da vardır. Onlarda sevgi, saygı, incelik, edep, zarafet, hassasiyet bulamazsınız. Onlar sadece kırarlar, dökerler, incitirler. Keza öyle taşlar vardır ki aralarından inanılmaz güzellikte pınarlar fışkırır. Bütün mesele hayat karşısında su gibi olabilmektir. Su, girdiği kabın şeklini alır. Onun rengini yansıtır. Tarihe geçmiş, günümüzde yaşayan öyle veliler vardır ki onların hayatta geçinemeyeceği, uzlaşamayacağı, dialog kuramayacağı insan yoktur. Çünkü görüştükleri zaman ortada onların benliklerinden, nefsaniyetlerinden, enaniyetlerinden zerre kadar eser bulamazsın. Çünkü onlar nefislerini müslüman etmişlerdir, su gibi olmuşlardır.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :