Merhaba Sabri amca; Biraz önce mailleri okudum; “adi meçhul” isimli kisiye yazmis oldugunuz mail çok etkiledi beni; esinizle yasamis oldugunuz büyük sevgiyi okurken gözüm yasardi; “isimsiz” adli sahsa yazmis oldugunuz yazidan da çok etkilendim ve düsündüm; böyle güzel sevgiler yasamak varken neden insanlar birbirleriyle didisir, tartisir! Sevmekle insan ne güzel yerlere gelip kendi kendisini ne güzel egitebilir isterse. Bilseler ki veren el alan elden üstün, herhalde herkes sadece karsilik beklemeden yalniz sevgi vermeye çalisirdi etrafindaki her insana, herseye. Insan olaninin bu gösterilen sevgiye karsilik vermemesi için tas olmasi gerek herhalde ama insan kalbi okadar hassas, okadar ince ki kendisine sunulan sevgiyi insan olanin geri çevirmeyecegine inaniyorum ben; ancak nefsiyle yasayan, nefisinin esiri olmus insan kendisine uzatilan sevgi dolu bir eli geriçevirebilir; Allah hepimizin nefsimizi kontrol altina alabilenlerden olmamizi ve herkese karsi karsilik beklemeden sevgi gösterenlerden olmamizi nasip etsin insallah.

Bu sabah servis beklerken oturup çay içtigim yerde basinda esarbiyla ara sira gördügüm o yasli teyzeyi gördüm yine; elinde kovasiyla apartmandan çikti, kafami bir çevirdim kapi sesini duyunca; yüzünde tatli, sicacik bir gülümsemeyle o yasli teyze... Göz göze geldik, gülümsedim ve bana “günaydin canim, nasilsin” dedi yumusacik, sevgi dolu bir ses tonu ve insanlarda nadir gördügüm içten, çok samimi bir gülümsemeyle; o an nasil mutlu oldum ve ona ayni samimiyet ve içtenlikle “günaydin, çok tesekkür ederim, siz nasilsiniz” diye karsilik verdim. Sonra gitti teyze elinde kovasiyla. Çay içtigim dükkanin sahibi bana dönerek “tanisiyor musunuz teyzeyle” dedi, “evet” dedim, “burada karsilastikça günaydinlasiyoruz” dedim. Sanirim bu apartmanda oturuyor” dedim, dükkan sahibi” hayir” dedi, “buraya haftanin bir kaç günü apartmani temizlige geliyor; hayat mücadelesi, ekmek parasi iste” dedi. “çok iyi bir insan” dedi. O an düsündüm; yüzüne baktiginiz zaman o teyzenin, o kadar pozitif bir elektirik veriyor ki size ve yüzü ne zaman görsem hep gülüyor, insan zanneder ki hiç derdi yok, oysa kimbilir ne sikintilari var teyzenin ama o içi sevgi dolu oldugu ve bu sevgiyi her an disari ve insanlara yansittigi için ne kadar mutlu ve huzurlu görünüyor. Allah hepimizin böyle olmamizi nasip etsin insallah. Iste böyle Sabri amca. O teyzeyi ne zaman görsem içim tarif edilemez bir huzurla doluyor sanki; ondaki huzur bana da yansiyor. Bu sabah kendisini görünce hissettiklerimi yazmak istedim. Sevgi ve saygilarin en güzeliyle ellerinizden öpüyor, güzel bir gün geçirmenizi diliyorum.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :