Sayın “Bir Talebe”,

14.10.2008 tarihli mailinizi aldım.

Kıymetli yavrum, Azize Anne’yi ne kadar çok sevdiğimi, saydığımı herkes bilir. Öyle muhterem, öyle muhteşem bir insandı ki onu tanıyıp da hayranlık duymamak imkansızdı. Her konuşmasında karşısındaki insanlara yeni yeni ufuklar açar, onlarla mes’ut ve bahtiyar anlar yaşardı.

“Var olan Hak’dır, Gayrısı yoktur”,

“Kelamı Hak’dan alın”

en çok kullandığı sözlerdi. Bir ömür boyu hep iyilik ve güzellik içinde yaşadı. Rahmetli eşi Celal Emrem öğretmendi. İki oğlan bir kızbir de onbeş yaşında ölen Ahmet bir de Celal Bey’in bir akrabasının yetim kalan çocuğu olmak üzere yedi kişilik aile öğretmen maaşıyla çok zor geçiniyordu. Azize Anne düşündü, taşındı, dikiş dikmeye karar verdi. Sabahlara kadar çocuklarının rızkı için dikiş dikti. Zamanında en ağır abiye kıyafetler ona getiriliyordu. En güzel tuvaletlerin nakışlarını o işliyordu. Böyle böyle olağanüstü bir çabayla çocuklarını yetiştirdi. Ne yazık ki onlardan hiçbir vefa, hiçbir yakınlık görmedi. Son günlerinde onu vicdansızca, merhametsizce Allah’dan korkmadan, kuldan utanmadan huzurevine attılar. Bu Azize Anne gibi bir insana yapılacak bir hareket miydi? Bu insanlığa, efendiliğe sığar mıydı? Dünkü Hürriyet Gazetesindeki ilandan ayın 12’sinde vefat ettiğini, ayın 15’inde kaldırılacağını öğrendik. Hem de ikindi namazından sonra. Ankara’da artık hemen akşam oluyor. Niye öğle değil de ikindi namazı? Peygamberimiz cenazenin hemen kaldırılmasını emrediyor. Böyle mübarek bir insana bu yapılır mı? Üç gün buzdolabında bekletilir mi? Sonra niye öğle namazı değil de ikindi namazı? Allah kimseye böyle evlat vermesin. İnşallah onlar da yaptıklarının karşılığını görürler. Üçü de emekli, hali vakti yerinde insanlar. Üstelik Azize Anne’nin kocasından kalan emekli maaşı ve oturacak evi de vardı. Birisi İstanbul’dan gelip de iki bakıcı tutup vardiya usulü annelerinin hizmetinde bulunmadılar. İşte böyle. Benim o üç çocuğa olan kırgınlığım ebediyyen devam edecek.

İşte böyle yavrum. Doğur, büyüt, hayrını gör. Ama eskiler derler ki “Men dakka dukka”, "Bugün bana, yarın sana." Hayırlısı. Şu anda hıçkırıklar boğazıma doluyor. Daha fazla yazamayacağım.

Selam, sevgi ve saygı ile.

Sabri Tandoğan

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :