Saygıdeğer hocam ben yaşadığı olayların etkisinde çok fazla kalan hayatı kendine zindan eden biriyim. kendimi aşmak için uğraşıyorum ama başaramıyorum. çok mutsuzum ve çok yalnızım inanın bunları gözyaşları içinde yazıyorum. kişilik olarak zayıf olduğumu biliyorum ve kabulleniyorum. çevremdeki insanlar bunu benden önce farketmiş olmalılar ki beni üzmek ve ezmek için ellerinden geleni yapmışlar. yapmışlar diyorum çünkü beynim o kadar küçükmüş veya kalbim çok temizmiş bilmiyorum gerçek niyetlerini anlayamadım zamanında gerçekleri anladıktan sonra içim yandı ve yanıyor. unutmak için uğraşıyorum olmuyor onlara nisbet yapmak istiyorum onu da yapamıyorum gücüm yok ve insanları üzmektende korkuyorum. ve bu insanlar benim akrabalarım olduklarından bir şekilde yüzyüze geliyoruz ve duygularımı davranışlarımı kontrol edemiyorum konuşurken sesim titriyor gözlerim yaşarıyor ve sürekli gözlerimi kaçırıyorum bu duygular içindeyken ne yapabilirim bilmiyorum. lütfen bana yardımcı olun. tavsiyelerinizi bekliyorum.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :