Çok Muhterem Efendim,

Yine otobüste kitap okudugum günlerden biriydi dün, bölüm sonuna gelince ara vermek istedim, kitabi kapattim, çantama koydum, bir otobüs insan bir saniye sonra ne olacagini bilmeden gidiyorduk, o anda o insanlarla bir oldum, bunu nasil tarif edecegimi bilemiyorum, ama gayret edecegim; sanki ileride oturan yasli teyze, yanimda telefonundan müzik dinleyen genç, muavin, soför, hatta otobüsün kendisi bile sanki tek bir parçaydik. Güzel-çirkin, iyi-kötü, canli-cansiz ne varsa bir bütündü o an içinde... Su siralar Sizin sürekli vurguladiginiz "arti ve eksi kutup" meselesini hatirlatmaya çalisiyordum kendime, istiyorum ki bu gerçek iyice islesin içime. Insallah unutmayayim hiç, ta son nefesime kadar... Yasadigim, hissetigim buydu Efendim. Dualariniza olan ihtiyacimizi arzediyor, ellerinizden hürmetle öpüyorum. Yüce Allah'a emanet olunuz Efendim.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :