Merhaba efendim ,

İnsan bu dünyaya geldiğinde biraz öksüz ve biraz da yetim kalıyor efendim. insanın sevgi ve merhamet bilmeyen anne ve babası olunca insan kendisini Rabbinin sıcaklığından güveninden başka birşey bulamıyor.

Şimdi işyerinden yazıyorum dün akşam soğuk odamda onların yüzünden ağladım yine, Rabbim  bana ya hayırlı bir eş ya da kısa zamanda hayırlı bir ölüm nasip etsin diye yalvardım rabbime.

Bana kızabilirsiniz böyle bir dua için belki biraz isyankarım ama,

Babası, burası otel mi diye her defasında yüzüne çarpan, annesi 30 yaşına gelmiş bir kızı artık çekemiyorum diyen bir evlat durumundayım.

Ben alıngan değilim bana en yakın insanlar tarafından sadece merhamet, sevgi ve saygı bekliyorum.

Üniversteden sonra iş bulup çalışmaya başladım 8 senedir onlar değil ben onlara yardım etmeye çalıştım onlara desteğim var yüküm yok.

Kendi ekonomik özgürlüğümü kazanmayan bir bayan olsaydım galiba yaptıkları daha ağır olurdu. benim en çok zoruma giden  bu kişilerin benim ailem olması.

Efendim bir yanlış düşüncem varsa uyarın inanın sağlıklı düşünemiyorum artık. bana bir yol gösterin , onların bu tavrına karşılık nasıl davranmam gerekiyor.   

Saygılarımla efendim.  

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :