Merhaba Sabri amcacım; Bugün bizim departmanda 2 kişi rahatsız olduğu için gelemedi; 3 kişiyiz departmanda bugün o nedenle. Okadar sakin, okadar güzel ki; işime konsantre oldum ve işimi yapıyorum; sessiz, konuşma yok, çok hoşuma gitti bu sessizlik, çünkü bazen öyle konuşmalar oluyor ki dikkatim dağılıyor, içime sıkıntı geliyor bazı konuşmalarda, Allah’ım diyorum sussunlar, n’olur sussunlar. İnsan bazen öyle konuşmalar içinde kalıyor ki gitseniz gidemezsiniz, mümkün olduğunca konuşmalara katılmamaya çalışıyorsunuz ama gidilecek bir yer olmadığı için de mecburen konuşulanları duyuyorsunuz; konuşulanlar bazen çok ters geliyor size, sizin düşüncenize, yaşayışınıza, değer yargılarınıza; birşey söyleseniz anlaşılmıyor, karşınızdaki anlayacak durumda biri değil, en zoru da bu zaten, biliyorsunuz ki söylediğiniz şeyi o ortamdaki kişiler anlayamayacak; ozaman susuyorsunuz; arada çıkıp gitseniz de o ortamdan kısa süreliğine, yine aynı ortama geliyorsunuz kısa bir süre sonra; o anlarda hep içimden dua okumaya çalışıyorum konuşmalardan fazla olumsuz etkilenmemek için. Bulunduğunuz bir ortamda 5 tane insanın içinde 1 tane dahi olumsuz, negatif enerji yayan bir insan varsa eğer, o tek kişi diğerlerini olumsuz anlamda etkileyebiliyor ve o güzel, o sakin, o sessiz ortamı bir anda değiştirip insanların içini huzursuz edebiliyor. İnsan farkında olmadan kirlenebiliyor o ortamda. O tek bir kişi o ortamda bulunmadığı zaman da geçirilen vakitten öyle haz alıyorsunuz ki çünkü sizi negatif etkileyen birşey yok, ortalığı karıştıran kimse yok; ortam sessiz, çünkü konuşma olduğu zaman sadece güzel şeyler konuşuluyor, tabii ki güzel konuşmalar insanın içine bir ferahlık, bir güzellik veriyor ve dolayısıyla huzur içinde işinizi yapıyorsunuz. Bir de bir insan düşünün ki ağzını açtığı zaman sürekli bir negatiflik, sürekli bir olumsuzluk. Ozamanlarda hep düşünüyorum; insan hep güzel insanlarla bir arada olmaya çalışmalı ki içi güzelleşsin, eğer bulunduğu yerde o anda güzel insan yoksa da tek başına kalması çok daha hayırlı, kendisiyle başbaşa. Kendiyle kaldığı zaman Allah’la birlikte olmuş oluyor insan ve diğer insanların negatif konuşmaları onun içini kirletmemiş oluyor. Hayat nekadar ince şeyler üzerine kurulmuş aslında; küçücük bir olumsuz söz insanı nasıl kötü etkiliyor, içine sıkıntı veriyor; aynı şekilde küçücük, sıcacık, içten gelen, samimi bir gülümseme veya olumlu, güzel bir söz de insanı nasıl rahatlatıyor, içinde bir karartı varsa alıp götürüyor, bir sıkıntısı varsa yok olup gidiyor o anda o gülümsemeyle ya da olumlu sözle birlikte, içinde güller açıveriyor bir anda, içi sevgi doluyor, güzellik doluyor. Allah çevremize güzellik veren; yanımızdakilere olumlu, güzel duygular hissettiren, yanımızdakilerin içine sıkıntı veren değil, sıkıntısını geçiren, içine ferahlık veren insanlardan olmamızı nasip etsin inşallah. İnşallah Allah hep güzel insanlar karşımıza çıkarsın ve güzel insanlarla birlikte olmayı nasip etsin. Sevgi ve saygıyla ellerinizden öpüyor, çok güzel bir gün geçirmenizi diliyorum.

Sayın Sabri Tandoğan'ın cevaben yazdıkları :